بررسی ۶ راه برای تغییر رفتار پرخاشگری
در مدت فعالیتم در مورد موضوعات کمی مانند علاقه، توجه و احساسات و همچنین رفتارهای غیر فعال و تهاجمی مطالبی را نوشته ام. از جمله سوالاتی که اغلب در مورد پرخاشگری جهانی و توصیف خشم پرسیده می شود این است که “پرخاشگری دقیقا چیست؟” – “چرا افراد این روش را انتخاب می کنند”- “بهترین راه پاسخ به رفتار تهاجمی چیست؟” و آسانترین راه برای تغییر رفتار پرخاشگری کدام میباشد؟
با سایت روانشناسی ویکی روان همراه باشید.
فهرست موضوعات بررسی شده
- بررسی راه های تغییر رفتار پرخاشگری
- بررسی موقعیت در درمان پرخاشگری
- مرحله ی ۱: شناسایی الگو برای درمان رفتار پرخاشگری
- مرحله ی ۲: مجاز به مشارکت
- مرحله ۳: تأیید خشم برای تغییر رفتار پرخاشگری
- مرحله ی ۴: مدیریت انکار (قابل پیش بینی) در تغییر رفتار پرخاشگری
- مرحله ۵: دوباره به عقاید فکر کنید
- مرحله ۶: حوزه های صلاحیت را تأیید کنید
بررسی راه های تغییر رفتار پرخاشگری
کتاب “در لبخند عصبانی” من و همکارانم مهارت تقابل ملایم، یک فرایند شش مرحله ای برای به چالش کشیدن مستقیم رفتار منفعلانه پرخاشگری در لحظه و تغییر دادن آن به طور موثر در طولانی مدت، را توصیف کردیم.
نتیجه ای که گرفتیم این است: برای بسیاری از مردم، رویارویی بسیار ترسناک است.
ترس از دریافت خشم شخص دیگر یا ناراحتی با امکان ایجاد اضطراب در دیگران باعث شده تا بسیاری از بزرگسالان یک عمر را با پنهان کردن ارتباط مستقیم در مورد رفتارها سپری کنند.
افراد پرخاشگر این مساله را می دانند؛ و روی آن حساب می کنند.
در حقیقت، اغلب، اهداف خود را بر مبنای دیدگاهی که اهمیت کمتری برای خنثی کردن این خشونت ها قائل است، انتخاب می کنند که به شدت به دنبال پنهان کردن این حس خود هستند.
خبر بد برای کسانی که از رویارویی خجالت می کشند این است که بدون اینکه به طور مستقیم تغییر رفتار پرخاشگری صورت بگیرد، این الگو بارها و بارها تکرار خواهد شد.
برای نتایج پایدار و تغییرات رفتاری واقعی، مقابله ی ملایم با رفتار پرخاشگرانه بسیار ضروری است.
خبر خوب این است که مقابله ی ملایم چیزی نیست که از آن بترسید.
این نوع از تاکتیک های اقتدارگرا به معنای پذیرش خشم نیست.
بلکه یک مداخله ی کلامی و آرام است که در آن بزرگسال به آرامی، اما به طور آشکار، افکار خود را در مورد رفتار و خشم فروخورده ی فرد به اشتراک می گذارد.
که این مهم بر اساس تصمیم گیری است نه پذیرفتن رفتار کنترل شده ی یک نفر .
در مثالی که اکنون بیان می شود براساس سناریوی یک زندگی واقعی برای تغییر رفتار پرخاشگری میباشد که می توانید ببینید که چقدر از مقابله ی آرام برای پنهان کردن خشم یک جوان و کمک به او برای به دست آوردن بینشی در مورد ماهیت مخرب رفتار پرخاشگرانه با مادرش ، استفاده می شود.
بررسی موقعیت در درمان پرخاشگری
کریستین یک دانش آموز متوسطه است که روزانه تقریبا دو ساعت قبل از اینکه مادرش از سر کار بیایید، به خانه می رسد.
قانون خانواده این است که هر روز کریستین به محض رسیدن به خانه، به مادرش پیام دهد که او سالم و سلامت است.
در اولین روزهای این قرار، کریستین از اینکه پس از گذراندن یک روز طولانی در مدرسه، از تنهایی در خانه لذت می برد و از والدینش به خاطر اعتمادی که به او کردند قدردانی می کند.
پس از یک ماه یا بیشتر، او احساس تنهایی می کند و از این واقعیت می ترسد.
در حالی که دوستانش می توانند به خانه های یکدیگر بیایند یا به کلاس های ورزشی بعد از مدرسه بروند، او در خانه تنها است و هیچ کاری برای انجام دادن ندارد و با هیچ کسی نمی تواند صحبت کند.
آخر هفته، کریستین تلاش می کند مسئله را با مادرش مطرح کند، اما فورا با واکنش خشمگینانه ی مادرش دوباره سکوت می کند، واکنش ناشی از گناه:
“کریستین، تو باید از خودت شرمنده باشی – از من و پدرت می خواهی بیشتر برایت وقت بگذرانیم در حالی که چیزی بیشتر از خواسته ات را برایت فراهم می کنیم.
اگر خیلی مهم است که دو ساعت ساده بعد از مدرسه را تنها هستی، می توانی تمام طول روز را با بچه ها بگذرانی و از آن ها مراقبت کنی.
یا شاید انتظار داری به خاطر تو، کارم را از دست بدهم تا اینکه مجبور نباشی در خانه تنها باشی؟ تو ۱۴ سال داری از آنچه که داری شکرگزار باش و شکایت نکن. “
بعد از آن سخنرانی، کریستین می دانست که این مسئله ای نیست که بتواند با مادرش مستقیما دوباره ی آن صحبت کند.
در عوض، او تصمیم گرفت که مسولیت کمتر می تواند به او کمک کند.
همان شرایط هفته ها ادامه داشت.
کریستین اغلب فراموش می کرد بعد از مدرسه به مادرش پیام بفرستد و مادرش در نگرانی باقی می ماند.
و هر بعد از ظهر چندین پیام به دخترش ارسال می کرد تا از سلامت او مطمئن شود.
هر روز، کریستین بهانه ای متفاوت (و تنها کمی قابل قبول) برای نفرستادن پیام برای مادرش بیان می کرد:
- ” نمی توانم تلفنم را پیدا کنم.”
- “مشغول انجام تکالیفم بودم فراموش کردم پیام بفرستم.”
- “گوشی ام را در مدرسه جا گذاشتم.”
- “فکر کردم برایت فرستادم!”
- “می دانم که برایت فرستادم ، مامان! گوشی ات را دوباره چک کن یا شاید گوشی ات مشکلی دارد. “
بهانه ای که (با موفقیت) مادرش را خشمگین می کرد. معذرت می خوام، مامان.
“کریستین از اینکه با توجیه هایش باعث می شد که خون مادرش هر روز بعد از ظهر به جوش بیاید، لذت می برد.
بیایید ببینیم که روند مقابله ی آرام برای برخورد با رفتار پرخاشگرایانه ی کریستین نسبت به مادرش چگونه است:
مرحله ی ۱: شناسایی الگو برای درمان رفتار پرخاشگری
در ابتدای سال تحصیلی، کریستین به نظر می رسد با این برنامه که مستقیما از مدرسه به خانه بیاید، بقیه ی روز را در خانه تنها سپری کند.
تا اینکه بعد از دو ساعت مادرش از سر کار به خانه بیاید، کنار آمده اما پس از حدود شش هفته، مادرش متوجه می شود که کریستین کمتر خشمگین می شود.
کریستین یک شب، نزدیک به شش هفته بعد از شروع سال تحصیلی و پس از یک روز بد کاری برای مادرش در محل کار، از مادرش اجازه می خواهد یک دوست داشته باشد تا مجبور نشود بعد از مدرسه ،تنها در خانه بماند.
مادرش که از کار خسته و عصبانی شده بود، با عصبانیت به دخترش واکنش نشان داده و حتی او را به قرار دادن در مرکز مراقبت های روزانه تهدید می کند.
صبح روز بعد، مادر عذرخواهی می کند. کریستین عذرخواهی او را قبول می کند.
اما قبل از رفتن به مدرسه نمی تواند برای خداحافظی او را در آغوش بگیرد.
بعد از ظهر آن روز، کریستین همچنان پس از مدرسه از پیام دادن به مادر امتناع می کند تا بفهمد که او اکنون به خانه رسیده است.
وقتی مادرش در آن شب از او جواب می خواست، کریستین گفت: «نمی توانم تلفنم را پیدا کنم.»
از آن به بعد، مادر کریستین متوجه می شود دخترش که هر روز پس از مدرسه بسیار مشتاق است برای او پیام ارسال کند، ناگهان این کار را متوقف می کند.
هر روز، کریستین بهانه ای تازه برای اینکه چرا پیام نفرستاده، می آورد، اما مادرش متوجه است که ممکن است رفتار دخترش راهی برای ابراز خشم برای تنها ماندن در خانه باشد و این مادر راهی برای تغییر رفتار پرخاشگری پیش رو دارد.
مرحله ی ۲: مجاز به مشارکت
طی چند هفته ی آینده، دفعات بسیاری مادر کریستین وسوسه می شود که رفتار دختر خود را با رفتار غیر انسانی و پرخاشگرانه، با فراموش کردن پاسخ به دخترش جبران کند.
به همین ترتیب، در مورد استفاده از سرزنش دخترش برای نفرستادن پیام پس از مدرسه فکر می کند.
با این حال، او تصمیم می گیرد در مقابل نوع واکنش دخترش مقاومت کند.
در عوض، او آگاهانه احساسات خود را مدیریت می کند، از نظر احساسی خنثی باقی می ماند و انتظاراتی برای عدم موفقیت دخترش در پیروی از قوانین فراهم می کند.
هر یک از این ادعاها برای یک یا دو روز اثر می کند، قبل از اینکه کریستین هوشمندانه راه جدیدی را برای توجیه اعتراض خود نسبت به قوانین مادرش پیدا کند.
در این مرحله از تغییر رفتار پرخاشگری ، مادر کریستین می داند که باید مقابله ی آرام خود را به سطح بعدی برساند.
مرحله ۳: تأیید خشم برای تغییر رفتار پرخاشگری
“کریستین، هنگامی که مدرسه شروع شد، مسئولیت زیادی در مورد ارسال پیام به من داشتی.
هر زمانی که شما به خانه می رسیدید، پیام ارسال می کردید، ولی چند هفته پیش، این رفتار تغییر کرد.
اخیرا متوجه شدم که فهرستی از دلایلی را برای توجیه نفرستادن پیام به من ارائه دادی.
به نظر من، مسئله ی واقعی این نیست که «تلفنت را در مدرسه جا گذاشتی» یا «مشغول انجام تکالیف بودی».
بلکه به این فکر میکنم که آیا تو برای من نگران هستی یا خیر، در زمانی که هر روز از خانه بیرون می روم تا زمانی که از کار بازگردم. “
“نه، مامان. این درست نیست. من عصبانی نیستم. فقط واقعا مشغول هستم و چیزها را فراموش می کنم.”
مرحله ی ۴: مدیریت انکار (قابل پیش بینی) در تغییر رفتار پرخاشگری
“اوه، خوب، این فقط یک حدس بود که با نظر واقعی من فرق می کرد که می خواستم با تو در میان بگذارم.
مطمئنا متوجه می شوم که زندگی تو در حال حاضر گیج کننده تر از زمان راهنمایی است.
بار دیگر یادآوری می کنم، هر روز ساعت ۳:۳۰ تماس می گیرم تا مطمئن شوم که در خانه هستی. “
“خوب، اما من هنوز آرزو می کنم که اجازه بدهید، دوستی داشته باشم.
نه تمام وقت و هرروز تنها در خانه باشم.”
“از تو ممنونم که این موضوع را به من گفتی، کریستین.
می دانم که سعی می کنی به من بگویی که از چند هفته پیش احساس تنهایی میکنی.
اما زمانی که این موضوع را با من در میان گذاشتی، حال خوبی نداشتم ، و باعث شد این رفتار را با تو داشته باشم.
برای چیزی که گفتم متاسفم، واکنش من در آن روز احتمالا تو را بیشتر عصبانی کرده و باعث شدم به من واکنش نشان دهی. “
” قابل درک است. من شرایط را برایت سخت کردم تا احساست را به من بگویی و من واقعا متاسفم.
سعی میکنم به بهترین نحو به حرفت گوش دهم تا بتوانی به راحتی احساساتت را به من بگویی.
همچنین می خواهم که به طور مستقیم بگویی چه احساسی داری – البته وقتی که عصبانی هستی- و برای نشان دادن به من از روشهای غیرمستقیم، مانند پیام ندادن به من، استفاده نکنی. می توانیم در مورد این توافق کنیم؟
“مطمئنا من هم متاسفم، مامان. فقط این که از تنهایی خیلی ناراحت بودم و نمی دانستم دیگر چطور به شما بگویم.”
مرحله ۵: دوباره به عقاید فکر کنید
مادرش برنامه ای برای کریستین در هفته آماده کرد به طوری که تنها پنج شنبه ها در خانه بود.
چند هفته بعد که کریستین می خواست شب را در خانه ی دوستش بخوابد، مادرش می خواست بدون پرخاشگری ( در راستای تغییر رفتار پرخاشگری ) نظر خودش را بگوید:
“کریستین، متاسفم که نمی توانم اجازه دهم شب را در خانه ی دوستت سپری کنی.عصبانی نیستم اما نمیتوانم اجازه هم بدهم.
مرحله ۶: حوزه های صلاحیت را تأیید کنید
این روند راه تازه ای برای کریستین و مادرش برای برقراری ارتباط ایجاد کرد.
کریستین می دانست که او دیگر نمی تواند مادرش را خشمگین کند.
او و مادرش می توانستند بدون خشم و ترس با هم صحبت کنند.
مادر کریستین با این روش برای دخترش به الگویی که بدون پرخاشگری میتواند صحبت کند تبدیل شده بود.
آیا هم مادر و هم دختر گاهی اشتباه می کنند؟ البته.
آیا هر بار خلق و خویتان را حفظ می کنید؟ به هیچ وجه.
اما فرایند مقابله ی آرام باعث پیشگیری از پرخاشگری می شود.
درحالی که مقابله ی آرام اثر مهمی بر فرد پرخاشگر دارد، به عنوان ابزاری برای بزرگسالان برای ارتباط برقرار کردن با کودک، دانش آموز، همسر ،دوست و یا همکار عمل می کند.
این فرایند گام به گام به عنوان نقشه ای برای کنترل و مدیریت خشم بکار می رود.
در صورت نیاز میتوانید از خدمات مشاوره روانشناسی رایگان سایت ویکی روان استفاده کنید.
