آشنایی با اختلال انفجاری متناوب

اختلال انفجاری متناوب که از زیر مجموعه اختلالات کنترل تکانه عبارت است از دوره‌های پرخاشگری که منجر به آسیب زدن به دیگران می‌شود.

افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب دوره‌های گاه و بی گاه خشم شدید را از خود نشان می‌دهند، بدون عمل تحریک آمیزی، تهاجمی‌ یا ویرانگر می‌شوند.

این افراد در این دوره‌ها می‌توانند به خودشان، دیگران یا اموال آسیب جدی وارد کنند.

آنها در وسط این دوره احساس می‌کنند انگار جادو شده‌اند و نمی‌توانند خشم خود را کنترل کنند.

بررسی اختلال انفجاری متناوب

با سایت روانشناسیویکی روان همراه باشید.

اغلب افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب به علت طغیان‌های پرخاشگری، در محل کار و خانه مشکلاتی دارند.

امکان دارد آنها کار خود را از دست بدهند و همسرشان ناشکیبا شود.

شیوع این بیماری ۲ درصد است و معمولا در دهه‌های دوم و سوم دیده می‌شود.

میزان شیوع این بیماری در مردان بیشتر است.

ملاک‌های تشخیصی برای اختلال انفجاری متناوب

در بیمار چندین دوره مشخص ناتوانی برای مقاومت در مقابل تکانه‌های پرخاشگری که منجر به اعمال تخریبی گردیده است دیده می‌شود.

میزان پرخاشگری ارائه شده ضمن دوره آشکارا بیشتر از ابعادی است که به وسیله عوامل استرس‌ زای روان‌ شناختی تسریع شود.

اختلال روانی دیگری (مثل اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال پسیکوتیک، یکی دوره مانی، اختلال بیش فعالی) توضیح بهتری برای آن ارائه نمی‌کند.

اختلال ناشی از تأثیر فیزیولوژیک مستقیم یک ماده (مثل داروهای مورد سوء مصرف یا نسخه شده) و یا یک اختلال طبی عمومی‌ (مثل ضربه مغزی، بیماری آلزایمر) نمی‌باشد.

راه درمان اختلال انفجاری متناوب

ترکیب روان‌ درمانی و درمان دارویی قبل از حصول نتیجه ممکن استداروهای مختلف نیاز باشد.

فنوتیازین، ایمی‌پرامین، لیتیوم، در صورت وجود ناهنجاری الکتروآنسفالوگرافیک، کاربامازپین ممکن است مصرف شود.

بنزودیازپین‌ ها ممکن است به دلیل افزودن مهارگستگی موجب وخامت اختلال گردند.

در موارد انتخابی پروپرانولول ممکن است مفید واقع گردد.

روان‌درمانی حمایتی، تعیین حدود و خانواده‌ درمانی اگر بیمار کودک یا نوجوان است مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگر بیمار مستعد حمله به افراد همگروه باشد، از گروه‌ درمانی باید با احتیاط استفاده شود.