اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟
اختلال شخصیت خودشیفته (Narcissistic personality disorder – NPD) از زیر مجموعه اختلالات شخصیت میباشد.
فهرست موضوعات بررسی شده
بررسی اختلال شخصیت خودشیفته
با سایت روانشناسی ویکی روان همراه باشید.
انواع این اختلالات عبارت است از الگوی نافذ خودبزرگ بینی و نگرانی مفرط با مسایل مربوط به اعتماد به نفس.
فرد خودشیفته کیست؟
افراد مبتلا به خودشیفتگی عمیقاً احساس اهمیت و بزرگ منشی و بی همتا بودن می کنند.
افراد خودشیفته کسانی هستند که ارزشهای فردی و اجتماعی را تنها در برابر خواستههای خود میدانند و رفتارشان را صحیح و به حق میشمارند
این افراد پیوسته سایرین را مقصر قلمداد مینمایند.
خود شیفتگان هر گونه خوب بودن دیگران را نادیده گرفته و یا آن را شرطی میبینند.
ویژگی های شخصیت خودشیفته
در رفتار با فرد خودشیفته باید نهایت دقت را به عمل بیاورید.
این افراد دور و بر خود، عدهای از افراد تایید کننده را گرد میآورند تا مدام آنها را تحسین کنند.
در حالی که با سایرین همدل نیستند! ولی نیاز دارند مرتب از سوی آنها مورد تمجید قرار بگیرند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته احساسی بزرگ منشی و مهم بودن داشته، انتقاد از خود را تحمل نمی کنند
آنها از این کار خشمگین می شوند و غالبا جاه طلب بوده و به دنبال کسب ثروت و شهرت می روند.
این افراد توان همدردی با دیگران را ندارند و اگر هم تظاهر به همدردی کنند، جهت کسب مقاصد شخصی است.
این افراد از اعتماد به نفس شکننده ای برخوردار بوده و مستعد ابتلا به افسردگی می باشند.
در واقع این افراد احساس بزرگ منشانه مبنی بر مهم دانستن خود دارند.
افراد خودشیفته چه فکر می کنند؟
همچنین اعتقاد دارند که فردی «ویژه» و منحصر به فرد هستند.
تنها افراد خاص میتوانند آنها را درک کنند یا با آنها ارتباط داشته باشند.
خود شیفته ها نیازمند تمجید افراطی هستند و به طرز افراطی احساس مستحق بودن یا شایسته بودن می کنند
یعنی انتظارات غیر منطقی برای رفتار خاص و مطلوب یا پذیرش خودکار توقعات خود را دارند.
خود شیفته ها در روابط فردی استسمارگر هستند، به این معنی که برای رسیدن به مقصود خود از دیگران بهره برداری می کنند.
افراد گرفتار اختلال شخصیت خودشیفته فاقد هم حسی هستند یعنی نسبت به شناخت و همانند سازی با احساسات دیگران تمایل ندارند.
خودشیفته ها غالبا نسبت به سایرین حسادت می ورزند و یا بر این اعتقاد هستند که دیگران به آنها حسادت می کنند.
در واقع آنها از رفتار و نگرش خودخواهانه و پر از کینه و نخوت برخوردار هستند.
الگوی نافذ بزرگ منشی (در خیال یا رفتار) نیاز به تعریف و تمجید و نبود هم حسی در اوایل بزرگسالی شروع می شود.
میزان شیوع آن در جامعه کمتر از ۱٪ و در افراد مراجعه کننده به درمانگاه ها ۱۶٪-۲٪ است
بچه های والدین مبتلا، به این علت که از اوان کودکی در معرض حالات مربوط به والدین خود قرار می گیرند، ممکن است پیش از دیگران به این اختلال مبتلا شوند.
روش درمان اختلال شخصیت خودشیفته
این اختلالات سیری مزمن داشته و درمان آن مشکل است.
مبتلایان از آن رو که به زیبایی، قدرت و جوانی خود زیاد بها می دهند.
ممکن است نسبت به بحران های ناشی از میانسالی بیش از دیگران مستعد و آسیب پذیر باشند.
درمان فرد مبتلا بسیار دشوار است، اما به هرحال روان درمانی خصوصاً روش های روان کاوی کمک کننده می باشند.
در نوسانات خلق لیتیوم و در ومارد افسردگی گاه داروهای ضد افسردگی جهت تقویت روان درمانی، مؤثر واقع می شوند.
آسیب پذیری در عزت نفس، شخص مبتلا به خودشیفتگی را نسبت به انتقاد یا شکست خیلی حساس میکند.
اگرچه امکان دارد آنها این موضوع را آشکارا بروز ندهند، خردهگیری از ایشان موجب دل آزاری، احساس حقارت، کم ارزشی، تهی بودن و پوچی در آنان میشود.
در هر صورت مشاوره روانشناسی و ارتباط با متخصصین میتواند بهترین راهکار برای درمان این اختلال روانی باشد.
به یاد داشته باشید هر شخصی در هر جایگاهی میتواند مبتلا به انواع خودشیفتگی باشد.
نوع صحبت افراد خودشیفته
در کلام های روزانه آنها بارها این جملات را میشنوید:
- من تاکنون هرگز ناکام نبودهام!
- میتوانم با قدرت بیانم، روی همه نفوذ داشته باشم!
- دست به هر چه میزنم، به طلا تبدیل میشود!
- به قدری جذاب هستم که همه بیاختیار متوجه من میشوند!
در خودشیفتگی، تمام انرژی فرد، فقط متوجه خود اوست.
به نحوی که قادر نیست عشق و محبت خویشتن را درباره سایرین هم به کار گیرد.
اینان فقط میتوانند با کسانی که همانند و همفکر ایشان هستند، ارتباط برقرار کنند.