عوارض مصرف ریتالین در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی

0 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد

در این نوشتار قصد بررسی عوارض مصرف ریتالین در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و جنبه های مثبت و منفی آن را داریم که میتواند کمک حال والدین عزیز باشد. اختلال بیش فعالی (کمبود توجه و تمرکز) به عنوان یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین اختلالات رایج در سنین کودکی و نوجوانی شناخته می‌شود. این اختلال با بی‌توجهی، ناآرامی، کاهش بازدهی در مدرسه و مشکلات اخلاقی و رفتاری مشخص می‌شود. خواب و خوراک این کودکان معمولا غیرعادی است، در منزل بسیار ناراحت و در مدرسه غیرقابل تحمل هستند.

مصرف ریتالین در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی

با سایت روانشناسیویکی روان همراه باشید.

در انجام دادن تکالیف تحصیلی نظم و ترتیب خاصی ندارند و به دشواری غذا می‌خورند؛ به علاوه به راحتی نمی‌توان آنها را حمام کرد، لباس پوشاند و خواباند.

حواس‌پرتی، منفی‌گری، لجبازی، عدم ثبات عاطفی و هیجان‌پذیری از مشخصات این کودکان است همچنین ناپایداری در آنها از ماه‌ های اول زندگی به صورت حساسیت به نور، گریه زیاد و خواب کم، فرار از آغوش مادر، جیغ زدن و لگد زدن مشخص می‌شود.

این کودکان در مقابل انضباطی که برای‌شان مقرر شده، عکس‌العمل شدیدی نشان می‌دهند و به کودکان سرکش نیز معرفند.

در حالی که تشخیص اختلال بیش فعالی بیشتر در کودکان بخصوص پسرها متداول است اخیرا پزشکان اختلال بیش فعالی را در بزرگسالان هم تشخیص می‌دهند و برای آن دارو تجویز می‌کنند

بنا به گزارش FDA درباره مصرف ریتالین در کودکان بیش فعال در آمریکا، پزشکان هر ماه حدود یک میلیون نسخه دارو برای این بیماری در بزرگسالان و در حدود دو میلیون نسخه دارو برای کودکان تجویز می‌کنند.

در حال حاضر سه میلیون کودک در سراسر جهان برای مشکلات تمرکزشان از دارو استفاده می‌کنند.

استفاده از این داروها مانند ریتالین در کوتاه مدت به طور موقت به دانش‌ آموزان کمک می‌کند تا عملکرد بهتری در مدرسه داشته باشند.

با این حال استفاده طولانی مدت و بیش از اندازه این داروها نه تنها منجر به بهبود عملکرد تحصیلی نمی‌شود، بلکه مشکلات رفتاری کودکان را نیز افزایش داده و عوارض جبران‌ناپزیر خطرناکی برای این کودکان به همراه خواهد داشت.

البته شواهدی در زمینه حمایت از اثربخشی داروهای بیش فعالی – کم توجهی نیز وجود دارد. کودکان مبتلا به اشکال در تمرکز از نواقص مغزی با منشاء ژنتیکی و یا غیرذاتی رنج می‌برند.

اما این پرسش در مورد مکانیسم‌های عمل دارو و دوام اثر آنها از جمله ریتالین و آدرال برای آرام کردن کودکان سنین پایین همچنان مطرح است.

برخی از کارشناسان در مورد مصرف ریتالین در کودکان بیش فعال استدلال می‌کنند که چون مغز کودکان مبتلا به مشکلات توجه متفاوت است، این داروها اثر مرموز متناقضی بر روی مغز آنها خواهند داشت.

نتیجه مصرف ریتالین در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی

مورد مصرف این داروها برای اولین بار در جنگ جهانی دوم، برای کمک به سربازان جنگی جهت افزایش تمرکز بر انجام وظایف تکراری و خسته‌ کننده مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

علاوه بر این، در حالی که این نوع داروها که به نوعی مواد مخدر محسوب می‌شوند در کلاس درس به کودکان به حل و فصل مسائل‌ شان کمک می‌کند، در واقع منجر به افزایش فعالیت بدنی در زمین بازی هم می‌شود.

با وجود این‌ که مصرف این داروها، منجر به افزایش توانایی توجه و تمرکز در کودکان می‌شود، اما توانایی‌های گسترده‌تر یادگیری را بهبود نمی‌بخشد

مصرف طولانی مدت این داروهای محرک منجر به کاهش وزن و بی‌اشتهایی می‌شود. این داروها به مرور زمان، اثرات منفی بر روی رفتار خواهد داشت. این اثرات در بزرگسالان هم ممکن است واکنش‌های مشابهی در پی داشته باشد.

حتما بخوانید

ویژگی های کودکان بیش فعال

تا به امروز، هیچ مطالعه‌ای نشان نداده که استفاده طولانی مدت از دارو بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و یا مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به بیش فعالی- کم توجهی تاثیر مفیدی داشته باشد.

تا همین اواخر، بیشتر مطالعات انجام شده بر این داروها اثرات مثبتی را به وضوح نشان نداده است اما به روشنی معایب این داروها مشخص شده است

در سال ۲۰۰۹، حدود ۶۰۰ کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه و تمرکز مورد مطالعه قرار گرفتند

گروهی از این کودکان تحت درمان دارویی به تنهایی و گروه دیگر تحت درمان رفتاری- شناختی و نوروفیدبک قرار گرفتند.

در ابتدا این مطالعه نشان داد که درمان ومصرف ریتالین در کودکان بیش فعال بهترین نتایج را به دنبال داشته است. با این حال، پس از سه سال، ماندگاری اثربخشی مصرف دارو از بین رفت. در حالی که اثر بخشی درمان رفتاری – شناختی و نوروفیدبک بعد از گذشت ۳ سال همچنان پابدار باقی مانده بود.