دیازپام (Diazepam) در گروه بنزودیازپین ها با اثر طولانی قرار می‌گیرد. برای درمان و تسکین اختلالات خواب, اضطراب و اختلالات هراس دیازپام تجویز می‌شود. دیازپام برای درمان انقباض عضلانی و تشنج (تب و تشنج در کودکان یا حمله صرع)، شل‌کننده ماهیچه اسکلتی و ضد تشنج نیز استفاده می‌شود.
آشنایی با داروی دیازپام
با سایت روانشناسی ویکی روان در بخش معرفی داروهای روانپزشکی همراه باشید.
نوع مصرف دیازپام
این دارو باید در بزرگسالان در مواردی عمچون درمان اختلال اضطراب دو میلی گرم در سه زمان در طی روز و در صورت نیاز پانزده تا ۳ میلی در روز در مقادیر تقسیم شده هم می توان استفاده نمود تا نتیجه مورد نظر حاصل شود.
عوارض مصرف دیازپام
خواب آلودگی شدید، ضربان قلب کند، تنگی نفس، عدم تعادل، تب، لرز، افت قوای ذهنی، زخم‌های دهانی، تکلم نامفهوم، زردی پوست یا چشمان، گلو درد، از دست رفتن حافظه، بی‌خوابی، اضطراب، یا تحریک پذیری، کبودی یا خونریزی غیر عادی. در صورت بروز هر یک از این مشکلات، بیمار باید با پزشک معالج مشورت کند.
برای ترک این دارو با پزشک معالج مشورت کنید، دیازپام می تواند اعتیاد آور باشد و قطع ناگهانی آن عوارضی در پی دارند مانند:
- استفراغ
- تهوع
- تعریق و حساسیت به نور
- احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز
- دردهای شکمی
- افت قوای ذهنی
- اختلال در بینایی
- سر گیجه
- احساس وابستگی زیاد به دارو
بعضی از عوارض قطع داروی Diazepam
- تهوع
- یبوست
- اسهال
- خشکی دهان
- خواب آلودگی
- سردرد
- سرگیجه
- تعریق زیاد
طبیعی هستند که در صورت مشکل ساز بودن نیاز به مشورت با پزشک معالج است.
به علت ایجاد احساس خواب آلودگی و عدم تمرکز در هنگام رانندگی و کار در مصرف دیازپام توصیه نمی شود.
در زمان بارداری و شیر دهی، در صورت مصرف داروهای دیگر مانند ضد افسردگی یا ضد تشنج، مصرف الکل و داشتن اعتیاد با پزشک معالج مشورت شود. این دارو باید دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم نگهداری شود.
