داروهای ضد جنون

این گروه از داروهای اعصاب و درمان نمایندهٔ درمان عمده برای برخی از آشفته ترین بیماران هستند که مورد توجه روانپزشکان قرار میگیرند. داروهای ضد جنون استاندارد به نورولپتیک ها و آرامبخش های قوی هم معروفند.

اصطلاح نورولپتیک به داروهایی اطلاق می شود که تحریک روانی – حرکتی را کاهش داده و بعضی از علائم اسکیزوفرنی را کنترل میکند. داروهای ضد جنون به طور عمده برای درمان دوره های حاد اسکیزوفرنی و پیشگیری از پیدایش مجدد علایم در بیماران اسکیزوفرنیک مورد استفاده قرار میگیرد، به عبارت دیگر مورد مصرف درمانی عمده داروهای ضد جنون کاستن از توهمها، هذیانها و تهییج روانی – حرکتی در اسکیزوفرنی، پسیکوز عضوی و مانی میباشد.

در ادامه با ویکی روان همراه باشید.

مصرف بالینی داروهای ضد جنون

به علت عوارض جانبی گوناگون داروهای ضد جنون، تمام بیماران در شروع درمان لازم است شمارش کامل گلبولی و تستهای کبدی را انجام دهند، در بیماران مسن انجام الکتروکاردیوگرافی لازم است.

در بیماران سرپایی توصیه میشود داروهای ضد جنون با دوز پایین (معادل mg ۱۰۰ کلر پرومازین در روز) شروع شده و دوز آن تدریجاً با در نظر گرفتن شرایط بیمار و عوارض جانبی افزایش داده شود. غذا جذب دارو را به تعویق انداخته و آنتی اسیدها جذب آن را کاهش میدهد.

لذا بیمار باید داروی خود را در فاصلهٔ غذاها و دو ساعت پس از مصرف آنتی اسید دریافت نماید. داروهای ضد جنون معمولاً روزها و هفته ها طول میکشد که تأثیر درمانی خود را بگذراند، حداکثر بهبودی اصولا در هفتهٔ سوم و چهارم به شرط اینکه دوز کافی مصرف شده باشد روی میدهد.

قطع ناگهانی داروهای ضد جنون

این داروها خطر علایم ترک از جمله تعریق، تهوع، اسهال، لرزش، بیقراری و بی خوابی در پی دارد. بدین صورت که علایم ترک چندین روز پس از آخرین دوز ظاهر میگردد و هفتهٔ دوم کاهش مییابد، در حالی که عود چندین هفته پس از قطع ظاهر شده و به طور فزاینده شدت می یابد.

عوارض جانبی داروهای ضد جنون

یک اصل کلی در مورد عوارض جانبی این داروها این است که داروهای ضد جنون قوی، بیشتر عوارض عصبی و داروهای ضعیف تر بیشتر عوارض جانبی غیرعصبی ایجاد می نمایند.

عوارض جانبی غیرعصبی

در پاره ای از موارد مرگ ناگهانی و افت فشار خون در بیماران به وقوع می پیوندد.

ممکن است بیماران دچار تب و گلو درد شوند، در این صورت پزشک معالج نظارت درمانی به عمل می آورد. عوارض شایع شامل: خشکی دهان و بینی، تاری دید، یبوست، احتباس ادراری، گشاد شدن مردمکها، تهوع و استفراغ می باشند. هر چند این عوارضی به طور عمده فقط مزاحم بیمار هستند، اما منبع عمدهای نیز برای عدم رعایت درمان می باشند.

عوارض مربوطه به عملکرد جنسی به دنبال مصرف داروهای ضد جنون شامل عدم پیش آمدن اوج لذت جنسی و کاهش میلی جنسی در مرد وزن ممکن است پیش آید. میزان شیوع این عوارض مشخص نیست، گفته می شود که ۵۰٪ مردانی که از این داروها مصرف می کنند دچار ناتوانی جنسی می شوند. افزایش وزن یکی از عوارض شایع داروهای ضد جنون است که گاه بسیار جالب توجه است. عوارض پوستی از قبیل درماتیت آلرژیک، حساسیت به نور و آفتاب سوختگی در درصد کمی از افراد دیده میشود. مصرف ضد جنون ها به روی شبکیه چشم و بینایی تاثیر می گذارد.

مصرف مقادیر زیاد داروهای ضد جنون باعث گشاد شدن مردمک چشم، کاهش رفلکس تاندونی عمیق، افزایش تعداد ضربان قلب و کاهش فشار خون می شود. در موارد شدید تر ممکن است بیمار به حالت اغما یا تشنج دچار شود.

عوارض جانبی عصبی

پارکینسونیسم : این عارضه در %15 بیماران اتفاق می افتد. علائم آن شامل: سفتی عضلانی، راه رفتن شتابنده، وضعیت خمیده، آبریزش از دهان، لرزش شمارش پول، نوعی لرزش موضعی اطراف دهان.

در %10 بیماران عوارضی چون اسپاسم عضلات گردن، باز شدن آرواره و دهان، پیچش زبان و خارج شدن از دهان و اسپاسم مستمر در کل بدن دیده شود.