نگرانی های کودکان
نگرانی های کودکان شامل افکار و تجسم هایی است که با پیامد هایی منفی یا تهدید آمیز مرتبط است. نگرانی های کودکان ممکن است کارکردی انطباقی داشته باشند و مانند مسئله گشایی عمل کنند. یعنی اینکه به آمادگی کودک برای مقابله با رویدادهای آینده منتھی گردد. ولی در هر حال، وقتی نگرانی جنبهٔ افراطی پیدا میکند، مثل این است که خطر دائما تکرار می شود بدون اینکه راه حلی برای آن پیدا شود.
آشنایی با رایج ترین نگرانی های کودکان
تخیلاتی مبنی بر تهدیدی غیر منطقی یا غیر واقع گرایانه، بر کودک تسلط می یابد و آو را از مساله گشایی موفقیت آمیز ناتوان میکند.
در واقع، پژوهش های اخیر روی بزرگسالان نشان داده است که افرادی که دچار نگرانی مفرط هستند در مقایسه با افرادی که نگرانی کمتری دارند به تهدید ها در مسیر حرکت که موجب اضطراب میشود به طور انتخابی توجه می کنند و به شدت از آنها تاثیر میگیرند.
در واقع توانایی توجه انتخابی به برخی از محرکها و نادیده گرفتن محرک های دیگر برای تعدیل اضطراب در دوران کودکی امری ضروری است.
با سایت روانشناسیویکی روان همراه باشید.
شایع ترین نگرانی های کودکان
شایعترین حیطه های نگرانی های کودکان به نگرانی زیاد دربارهٔ مدرسه، سلامتی و آسیب شخصی مربوط می شود.
یافته های یک پژوهش نشان داد که آسیب شخصی نگرانی محوری کودکان است. در واقع، فراوان ترین پاسخ منفرد گزارش شده توسط کودکان نگرانی های مربوط به آسیب یا حملهٔ فیزیکی از سوی دیگران به عنوان یکی از شدیدترین نگرانی های آنان، بود.
نگرانیهای مربوط به همکلاسی ها بیشتر بر روی مسائل طرد یا کنار گذاشته شدن از فعالیتهای اجتماعی و نادیده گرفته شدن توسط دیگران دور میزد، در حالی که نگرانی های مربوط به دوستی عمدتاً شامل خیانت بود (برای مثال، فاش شدن اسرار از طریق دوستان).
سلامتی نیز یکی از فراوانترین حیطه های موجب نگرانی در میان کودکان بود. نگرانی های اختصاصی مرتبط با سلامتی متنوع و عبارت بودند از:
- سلامتی والدین
- اعمال جراحی
- کارکردهای اختصاصی بدن (برای مثال، درد شکم)
- و ابتلا به بیماری های واگیر دار
احتمالا نگرانی های مرتبط با سلامتی بازتاب توجه قابل ملاحظه رسانه های همگانی به مسایل مربوط به مراقبت های بهداشتی بود.
هر چند شدیدترین نگرانی های کودکان به مسالهٔ امنیت شخصی مربوط می شد، ولی فراوانترین حیطه های نگرانی کودکان بیشتر ماهیت اجتماعی ( خانواده، دوستان و همکلاسی ها) داشت.
کودکان اغلب نگران خانوادهٔ خود بودند و نگرانی های خود را در ارتباط با خانواده، اختلاف های زناشویی والدینشان عنوان می کردند.
در مجموع، این یافته ها تصویرآگاه کننده و جالب دربارهٔ انواع نگرانی هایی که ذهن کودکان دبستانی را به خود مشغول میکنند، فراهم ساخت.
برای غلبه به نگرانی های کودکان خانواده نقش به سزایی را ایفا میکند، در واقع گاهی کودکان احتیاج دارند که پدر و مادر به آن ها نشان دهند چگونه می توان به جای فکر کردن به چیزی، آن را رها کرده و به کاری دیگری پرداخت، یا چگونه می توان شرایطی را خلق کرد که در مورد مسائل زندگی خوش بینانه تر بوده و روحیه ی شادتری را در شخص به وجود آورد.
در واقع والدین باید تلاش کنند تا الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند. مؤثرترین درسی که می توان به بچه ها یاد داد، چیزهایی است که عملاً به آن ها نشان می دهیم.
واکنش والدین به نگرانی های زندگی به بچه ها یاد می دهد که چگونه با چالش های روزانه روبه رو شوند.
اگر والدین در نشان دادن واکنش به رویدادهای روزانه از کوره در رفته و نتوانند خود را کنترل کنند، آن وقت است که بچه آنها نیز در مقابل نگرانی ها همین گونه برخورد خواهد کرد..
بنابراین والدین باید بکوشند به جای واکنش های نامناسب، حداقل در حضور بچه ها به جنبه ی مثبت قضایا نگاه کنندو تلاش کنند برای بچه ها نمونه ی خوبی برای مقابله در برابر مشکلات باشند تا آن ها نیز بتوانند نگرانی ها را از خود دور کنند.
با خوش بینی و اعتماد با مسایل روبه رو شدن به بچه ها یاد می دهد که مشکلات همیشگی نیستند، می آیند و می روند و فردا می تواند روز بهتری باشد.
والدین باید بکوشند تا به فرزندانشان بیاموزند و تلقین کنند که با نگرانی نمی توان کاری را از پیش بردو نگرانی ها فقط نیروی انسان را تحلیل می برند.