مصاحبهاعتیاد

رهایی از دام اعتیاد و تولدی دیگر

شاید کمتر کسی باور کند که سرپرست ورزش و اشتغال‌زایی بهبود یافتگان از دام اعتیاد ، خود به مدت ۲۲ سال گرفتار این بلای خانمان‌سوز بوده است. او می‌گوید: اعتیاد من از سن کم شروع شد. در آن زمان من از اعتیاد و عوارض آن آگاهی نداشتم و خانواده هم کنترلی بر روی من نداشتند. آن روزها من با دوستانی آشنا شدم که مواد مخدر استفاده می‌کردند. در واقع من در سن ١٢سالگی با سیگار و مشروبات الکلی شروع کردم و به مرور زمان نوع مصرف و مواد مخدرها نیز تغییر کرد. مدتی ترک کردم اما دوباره شروع کردم تا اینکه با انجمنی آشنا شدم به نام «ان ای» و کسانی را دیدم که قبلا مواد مصرف می‌کردند اما خوب شده بودند. من با پرس و جو به این انجمن که شصت سال سابقه داشت معرفی شدم و با راهنمایی آنها به سوی پاک شدن قدم برداشتم و ترک کردم. بله به همین راحتی انسان به دام اعتیاد می افتد. چندی پیش در جمع خانوادگی صمیمی «علی اجلالی» حاضر شدیم و گپی با ایشان داشتیم که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود:

با ویکی روان همراه باشید.

* علت این‌که در دام اعتیاد افتادید چه بود؟

ناآگاهی و عدم کنترل خانواده بر روی من

* در زمان اعتیاد چگونه گذران امور می‌کردید؟

کاسب بودم اما با اعتیاد نمی‌شد درست کار کرد و باید خلاف می‌کردم. تمام داشته‌هایم از مال پدری را از دست دادم.

* اعتیاد روی روابط خانوادگی و اجتماعی شما چه تاثیری داشت؟

کسی که مواد مصرف می‌کند اصلا نمی‌داند زندگی و روابط اجتماعی چیست و من نیز همان گونه بودم اما همسرم به نوعی از خودگذشتگی کرد تا من به سلامتی رسیدم. خیلی‌ها در زمان اعتیاد مردند یا زندگی‌های‌شان از هم پاشید اما همسرم مرا پذیرفت و با حمایت‌هایش سلامتی را به من برگرداند.

* از زمانی که ترک کرده‌اید نگاه اطرافیان و خانواده به شما چه فرقی کرده است؟

از زمانی که ترک کرده‌ام دلهره و گرفتاری و زندان و… را پشت سر گذاشته‌ام، گرچه هنوز نمی‌توانم خواسته‌های آنها را کاملا برطرف کنم ولی در کنار خانواده آرامش دارم از طرفی دولت و یک سری از سازمان‌ها هستنند که ما بهبود یافتگان را نمی‌پذیرند و یک بهبود یافته زمانی به آرامش می‌رسد که شغل داشته باشد و ورزش کند و بتواند خود و خانواده‌اش را تامین کند باید مهارت‌های زندگی را آموزش ببیند و آن ممکن نیست جز با سالن‌های مناسب برای ورزش و اشتغال زایی چون ورزش، یک بهبود یافته را به ارزش می‌رساند و می‌تواند با چهره جدید و سالم در اجتماع ظاهرشود اما بعضی از ارگان‌ها می‌خواهند از بودجه یک معتاد سو استفاده کنند و فقط فکر پر کردن جیب خود هستند و به این گفته مقام معظم رهبری که فرمودند:« اولین مسئله بعد از جنگ، اعتیاد است» گوش نمی‌دهند و هنوز من پنج سال است که دنبال یک سالن هستم.

دام اعتیاد

* آرامش را در زندگی در چه چیزی معنا می‌کنید؟

پنجاه درصد آن روحی و روانی است و پنجاه درصد آن خانواده و داشتن شغل مناسب. ما ترک کرده‌ایم اما وقتی حمایت نمی‌شویم و به این گفته امام راحل که فرمودند نجات یک معتاد از دام اعتیاد نجات یک فرد نیست، نجات یک اجتماع است عمل نمی‌شود چه می‌توانیم بکنیم؟! من دو سال پیش می‌خواستم برای تیم ملی کشتی بگیرم که مرا نپذیرفتند من اگر حمایت بشوم با تمام قهرمان‌های دنیا کشتی می‌گیرم و مدال طلا می‌آورم اما وقتی حمایت نمی‌شوم به زور می‌توانم به خانواده‌ام برسم. باید ارگانی ما را حمایت کند تا برای این هشت هزار نفر بهبود یافته کاری کرد ما سالن اشتغال‌زایی و ورزش می‌خواهیم که راهی برای سر و سامان گرفتن بهبود یافتگان باشد بهبودیافتگان چگونه می‌توانند با این سازمان در ارتباط باشند؟ ما یک تعاونی را در راستای ورزش و اشتغال‌زایی ثبت کردیم اما حمایت نشد و به مرحله اجرایی نرسید.

* سخن آخر:

یک بهبود یافته از دام اعتیاد زمانی می‌تواند در جامعه به آرامش برسد که حمایت بشود و نباید بر اساس گذشته و سابقه آنها قضاوت کرد.

در این جا همسر علی اجلالی به ما پیوست. او هم در این سال‌ها سختی‌های زیادی متحمل شده. جالب دانستیم که گفت‌وگوی کوتاهی نیز با ایشان داشته باشید.

*در مورد معظلاتی که خانواده‌ به خصوص و شما در زمان اعتیاد همسرتان داشته‌اید توضیح بدهید؟

وقتی در خانواده‌ای اعتیاد هست انسان همیشه سرافکنده می‌شود و زندگی‌اش همیشه با تشنج همراه است.

*از زمانی که همسرتان ترک کرده است چه تغییراتی در زندگی‌تان به‌وجود آمده است؟

با این که هنوز اثرات اعتیاد روی جسم و اعصاب همسرم وجود دارد اما از وقتی مواد مخدر استفاده نمی‌کند به یک آرامش نسبی رسیده‌ایم.

* شما چگونه به همسرتان آرامش می‌دهید؟

من با حمایتم و اینکه در مواقعی که عصبی است سکوت می‌کنم تا خودش آرام و متوجه اشتباهش شود. به این صورت سعی می‌کنم به آرام شدنش کمک کنم.

* چه توصیه‌ای برای خانواده کسانی که در دام اعتیاد گرفتارند دارید؟

باید با حمایت به‌جا و صبر و آنها برای ترک کردن تشویق کرد.

دو سال پیش می‌خواستم برای تیم ملی کشتی بگیرم که مرا نپذیرفتند من اگر حمایت بشوم با تمام قهرمان‌های دنیا کشتی می‌گیرم و مدال طلا می‌آورم اما وقتی حمایت نمی‌شوم به زور می‌توانم به خانواده‌ام برسم.

 

محسن باقری ابیانه

کارشناس روان‌شناسی 11 سال سابقه فعالیت در نشریات اجتماعی و روان‌شناسی کشور

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا