مطالعه تاثیر فیلمهای ترسناک بر انسان
بنابر تحقیقات روانشناسی واکنش ترس به مدت طولانی ریشه در تاثیر فیلمهای ترسناک و نمایش های تلویزیونی وحشتناک دارد که در ادامه به آنها میپردازیم.
با ویکی روان همراه باشید.
خلاصه تاثیر فیلمهای ترسناک
بنا به گفته محققان، تاثیر فیلمهای ترسناک بر انسان سال ها بعد از اینکه افراد این فیلم ها را تماشا می کنند، اثر اضطرابی ریشه ای (ماندگار) می تواند در آن ها ایجاد کند. تماشای یک فیلم یا برنامه تلویزیونی ترسناک می تواند بر روی برخی افراد، حتی سال ها بعد از تماشای آن، حس وحشترا همچنان حفظ کند.
اما بر اساس یک مطالعه جدید در دانشگاه میشیگان اکنون پایگاه های رسانه های مختلف، از قبیل رسانه های اجتماعی و اینترنت و رسانه های گروهی غیرتخیلی (اخبار تلویزیون، مستندها، اخبار اینترنتی) عامل ایجاد واکنشهای ترس که می توانند اثرات طولانی مدت داشته باشند، هستند.محققان U-M در سال ۱۹۹۹ مطالعه ای مربوط به ترس حاصل از رسانه ها را دنبال نمودند.
بررسی تاثیر فیلمهای ترسناک و اثرات آن
در این مطالعه شرکت کنندگان واکنش ترس طولانی مدت و اضطراب ماندگار از تاثیر فیلمهای ترسناک و برنامه های تلویزیونی ترسناک با محتوای اضطراب آور در طول دوران کودکی و نوجوانی که تا بزرگسالی ادامه داشت، گزارش کردند. بعلاوه، در این مطالعه – که بوسیله محققان U-M و دانشگاه ویسکانسین مدیریت می شد – همچنین مشخص شد که افراد جوان در معرض موقعیت های ترسناک به استراتژی های مقابله رفتاری از قبیل گرفتن چیزی جلوی چشم ها یا ترک اتاق تمایل نشان می دادند.
حتما بخوانید: راه های درمان سریع استرس
از طرف دیگر افراد مسن تر وقتی این صحنه ها را می دیدند از استراتژی های شناختی از قبیل قوت قلب دادن به خودشان که این تنها یک فیلم هست یا این در واقعیت هرگز اتفاق نمی افتد استفاده میکردند. این مطالعه به پیشرفت هایی به وسیله محتوای رسانه های گوناگون عامل ایجاد ترس و واکنش های تماشاگران دستیافته است که در مطالعه سال ۱۹۹۹ به آن ها اشاره نشد.
تاثیر فیلمهای ترسناک در سنین مختلف
حدود ۲۲۰ شرکت کننده یک پرسشنامه آنلاین را کامل کردند که در آن از شرکت کنندگان خواسته شده بود تجربیات ترس حاصل از رسانه های گروهی در کودکان (قبل از ۱۳ سالگی) و سپس در زمان نوجوانی و بزرگسالی را انعکاس دهند. این آزمون ها یک نمایش از رسانه های گروهی را شامل می شد که شخص را بسیار مضطرب کرده و باعث وحشت وی می شد به طوری که اثر هیجانی آن بعد از اتمام نمایش باقی می ماند. حدود ۱۶۵ نفر (۹۳ درصد) تجربهترس از دوران کودکی و ۱۲۸ نفر (۷۲ درصد) تجربه ترس به عنوان یک بزرگسال را داشتند.
شرکت کنندگان به پرسش ها در مورد طول مدت احساس ترس، مکانیسم های مقابله و منابع محتوای ترسناک پاسخ دادند. نویسنده مسئول این مطالعه، سارا اریکسون، دانشجوی دکتری در دپارتمان مطالعات ارتباطی U-M گفت که بیشترشرکت کنندگان اظهار داشتند که عمده ترین محرک مشترک در تجربه ترس در دوران کودکیشان خون، تزریق یا زخمبوده است.
برای کودکان، هیولاهای ماوراء طبیعی همچون زامبی ها یا بیگانگان عامل ترس اصلی بودند. به لحاظ تداوم، ۳۷ درصد گفتند که اثرات دائم حاصل از ترس دوران کودکی سال ها بعد از این تجربه ادامه داشت و رفتارهای طبیعی همچون خواب و غذا خوردن را تحت تاثیر قرار می داد و بسیاری از آن ها از اضطراب (۵۸درصد) یا ترس از مرگ (۱۸ درصد) رنج می بردند. برای نوجوانان و بزرگسالان، تجربیات ترس به صورت دل آشوبی، افزایش سرعت تپش قلب و ترس از مرگ ظاهرمی شد.
مطالعه بر روی تاثیر فیلمهای ترسناک نشان داد که شرکت کنندگان در مقایسه با دوران کودکیشان، در تلاش های مقابله ای شناختی در پاسخ به تجربیات ترس خود بعد از ۱۳ سالگی بیشتر درگیر بوده اند. محققان همچنین این موضوع را که رسانه های گروهی غیرتخیلی شامل مستندها و اخبار چگونه می توانند در پاسخهای مربوط به ترس گنجانده شوند، مورد بررسی قرار دادند.
خشونت در رسانه های خبری، از جمله پوشش خبری حمله به مرکز تجارت جهانی در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ یا بمب گذاری های شهر اکلاهما در سال ۱۹۹۵، عاملی شد بر افزایش ترس گزارش شده در مورد شرارت انسان درمیان ترس های نوجوانان و بزرگسالان.کریستن هریسون همکار نویسنده در این مطالعه، استاد مطالعات ارتباطی U-M و مدیر برنامه روانشناختی رسانه ها در موسسه تحقیقات اجتماعی اظهار داشت که نوجوانان و بزرگسالان بهتر می توانند منطق و استدلال رابرای روبرو شدن با واکنش های مربوط به ترس در خود بکار بگیرند، درحالی که کودکان بایستی به رفتارهایی از قبیل اجتناب از محرک های ترسناک یا تلاش برای بدست آوردن آسایش واقعی تکیه کنند.
هریسون نویسنده همکار در مطالعه ۱۹۹۹ بود. این مطالعه نشان داد که تغییرات در تکنولوژی دیجیتالی – ناشی از تخیل یا سرگرمی از طریق سرویس های ویدئوییفزاینده همچون Netflix و Hulu و اخبار مبتنی بر وبسایت ها، بلاگ ها و انجمن های مختلف – رویدادهایی را که مردم را بیشتر در معرض محرک های عامل ترس قرار می دهند افزایش داده است.
