خانم دکتر وانسا لوبو، متخصص کودکان: براساس این تحقیق بایستی برای کودکان قوانین مشخصی را تعیین کرد تا مدت زمان تماشای تلویزیون کودک و بازی با گوشی و موارد مشابه مشخص و به اندازه باشد.

با ویکی روان همراه باشید.

اهمیت اندازه مدت زمان تماشای تلویزیون کودک

قبل از اینکه من مادر شوم، همان نگرش خوددرست بینی که بسیاری از مردم قبل از پدر و مادر شدن دارند، را در مورد فرزند پسری که در راه بود، داشتم: در خانه من مطلقا مدت زمان تماشای تلویزیون کودک وجود نخواهد داشت. من والدینی را که در رستوران ها در زمان صرف شام یک آیپد در مقابل کودکان ۵ ساله آن ها بود مورد قضاوت قرار می دادم و بخاطر خریدن یک کامیون کوچک پر از وسایلی مانند تلویزیون و دستگاه پخش دی وی دی پیش دوستانم مسخره می­کردم.

در سال ۲۰۱۱ آکادمی آمریکایی طب اطفال (AAP) اعلام کرد که کودکان زیر ۲ سال نباید اصلا به تلویزیون تماشا کنند، و کودکان با سنین کمی بیشتر بایستی به دو ساعت در هر روز محدود شوند. این کار در صورتی که شما یک پدر یا مادر نباشید نسبتا ساده به نظر می­رسد، اما من الان یک مادرم و ایده دور کردن پسرم از صفحه نمایش کاملا غیرواقعی به نظر می­رسد؛ چنان غیرواقعی که AAP نیز سیاستش را در حقیقت جمعه گذشته تغییر داد. AAP اکنون توصیه می کند که کودکان زیر ۱۸ ماه تا جایی که ممکن است از تلویزیون و گوشی و تبلت دور نگه داشته شوند، مگر اینکه در حال گفتگوی ویدئویی با پدربزرگ یا اعضای فامیل باشد.

نتیجه گیری در مورد مدت زمان تماشای تلویزیون کودک

تغییر رای AAP، محتمل، منعکس کننده این واقعیت است که تلویزیون و سایر وسایل مشابه بخشی از زندگی روزمره ما هستند و ما باید تصمیم بگیریم که کودکانمان را کی و چگونه از نظر زمان استفاده از این وسایل تحت کنترل داشته باشیم. اگرچه برخی از محققان موافق نیستند، اما صرف مدت کمی زمان برای این کار خیلی هم آسیب رسان نیست، مادامی که انتظارات بجا در مورد هویت اصلی صفحات­نمایش و آنچه که می توانند یا نمی توانند ارائه دهند، داشته باشید.

در ادامه نتایج تحقیق دربارهمدت زمان تماشای تلویزیون کودک ارائه می­شود:

1. صفحات­ نمایش ابزارهایی برای یادگیری کودکان هستند به ­شرطی که محتوای تربیتی داشته باشند. اما، این تنها در مورد کودکان با سنین بیشتر صادق است و شواهد کمی نشان می­دهد که کودکان زیر دو سال اصلا نمی توانند از صفحات ­نمایش چیزی بیاموزند و این چیزی است که باعث بوجود آمدن سیاست اصلی زمان صفحه ­نمایش برای نوزادان، ابدا، توسط AAP شد. در واقع، در مورد اینکه کودکان قدرت فهمیدن مفهوم آنچه که در صفحات­ نمایش می­بینند را دارند یا نه، ابهام وجود دارد. بنابراین، بهتر است که به کودکان اجازه دهید تا کمی از برنامه های وبسایت PBS Kids را تماشا کنند، البته به شرطی که انتظار اینکه به فرزندتان نحوه خواندن را بیاموزد نداشته باشید.
2. صفحات ­نمایش اساسا برای کودکان آسیب ­رسان نیستند. به این معنی که تماشای تلویزیون یا بازی با یک آیپد به­ هیچ ­وجه کودکان را کند ذهن نمی­کند بطوری­که به واژگان و مهارت­های خواندن آن ها آسیب وارد کند یا اینکه در ریاضیات مردود شوند. آسیب زمان صفحه­ نمایش بر یادگیری زمانی است که کودک شما به جای بازی در خارج از منزل و یا انجام تکالیف در حال تماشای تلویزیون باشد. بنابراین اگر این زمان جایگزین یک نزاع بالقوه بین خواهر و برادر در طول یک رانندگی طولانی مدت شود می­تواند ابزار عالی ای باشد اما این کار اگر به جای بازی کودک با هم سن و سالان خود در بیرون از خانه باشد نمی­تواند خیلی خوب باشد. نتیجه نهایی اینکه بازی پرتحرک همواره بهتر از استفاده از یک صفحه­ نمایش هست از­اینرو اگر زمان صفحه ­نمایش جایگزین زمان بازی و تفریح می شود شاید زمان آن رسیده که آی پد کنار گذاشته شود.
3. صفحات­ نمایش می تواند کودکان را در صورتی که تنها گذاشته شوند، منحرف سازد. این پژوهش نشان می­دهد که تماشای تنهای تلویزیون کودکان را از سایر فعالیت­ها نظیر بازی با اسباب بازی ها یا صحبت با والدین، باز می دارد. این ماهیت منحرف سازنده، کیفیت بازی کودکان را پایین می­آورد. لذا اگر کودک شما مشخصا به تماشای برنامه Sesame Street رغبتی نشان نمی­دهد بهتر است که تلویزین خاموش باقی بماند.
4. در راستای تعیین مدت زمان تماشای تلویزیون کودک باید گفت صفحات ­نمایش برای کودکان شما بیشتر از خود شما نمی­توانند آموزنده باشند. اگرچه تعدادی از تحقیقات اشاره دارند به اینکه کودکان می­توانند از زمان صفحه نمایش و برنامه­ های آموزشی تلویزیون بیاموزند، اما تحقیقات بسیاری هم وجود دارند که یادگیری کودکان را در زمان داشتن کنش متقابل با والدین، دوستان و معلمان بسیار بهتر می­دانند و اگر آن ها در هنگام تماشای صفحات نمایش به همراه شما باشند بهتر یاد می­گیرند.
5. محتوا و ماهیت زمان صفحه نمایش کودکان بسیار اهمیت دارد. شواهد در مورد اینکه سرگرم شدن با رسانه هایی که محتوای خشونت آمیز و زننده (چه تلویزیون و چه بازی های ویدئویی) دارند، در حقیقت رفتار پرخاشگرانه را در کودکان افزایش می دهند، در حال افزایش است. امروزه بواسطه وجود تعداد بی­شمار برنامه­ های آموزشی و اپلیکیشن­های در دسترس کودکان هیچ دلیلی در اینکه آن ها برنامه­ های تهیه شده برای بزرگسالان بخصوص برنامه هایی که محتوای خشونت آمیز و زننده دارند را تماشا نکنند، وجود ندارد.

با این ایده ها در ذهن، برنامه کلی من برای زمان صفحه­ نمایش مجاز این بوده که از خودم بپرسم: زمان صفحه­ نمایش جایگزین چه فعالیتی می شود؟ آیا تماشای ۲۰ دقیقه ای دورا جایگزین یک گفت و گوی اذیت کننده با پدر یا مادر نیمه بیدار و پر مشغله که بعدا می­تواند در صورت داشتن زمان ۲۰ دقیقه ای بهتر به او پاسخ دهد می شود؟ آیا تماشای دی وی دی در ماشین در یک مسافرت طولانی مانع از یک­ساعت و نیم گریه می­شود؟

در این موارد، من اجازه این کار را داده و خواهم گفت که برو و احساس گناه هم نکن. اما اگر کودکان شما به­ جای بازی در خارج از خانه می خواهند زمانشان را با صفحه نمایش صرف کنند، زمان آن رسیده که قوانینی را وضع کنید. درواقع، توصیه های اخیر AAP شامل یک برنامه­ ریزی خانوادگی برای زمان صفحه نمایش است، بنابراین والدین می توانند کودکان را در مورد زمان مناسب صفحه نمایش تعلیم دهند.