دروغ سنجی با اسکن مغز تست دروغسنجی (پلی گراف) را بهبود میبخشد
براساس تحقیقات روانشناسی دروغ سنجی با اسکن مغز تست دروغسنجی (پلی گراف) را بهبود میبخشد.
با ویکی روان همراه باشید.
چکیده: مطالعهای جدید تائید می کند که اسکن مغز یک شخص با fMRI در پی بردن به دروغ نسبت به تست دروغیابی سنتی دقیقتر عمل می کند.
حقایقی درباره دروغ سنجی با اسکن مغز
در اولین مقایسه اسکن کنترلشده دو تکنولوژی، fMRI دروغهای بیشتری را مشخص می کند.
شواهد جدید از محققان در آموزشگاه پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا نشان میدهد وقتیک ه پای دروغگویی به میان میآید، مغزهای ما به احتمال بسیار بیشتری نسبت به کف دستهای عرق کرده و بالا رفتن سریع ضربان قلب راز ما را برملا می کنند.
این مطالعه، که در ژورنال روانپزشکی بالینی (Journal of Clinical Psychiatry) منتشر شد.
به این نتیجه دستیافت که اسکن مغز افراد بهوسیله fMRI یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی، در مقایسه با تست دروغسنجی سنتی در مشخص کردن دروغها بسیار کاراتر است.
ثابتشده که وقتی کسی دروغی میگوید، نواحی از مغز که مرتبط با تصمیمگیری هستند فعالترند و در اسکن fMRI این نواحی روشن بوده و توسط متخصصان قابلمشاهده است.
در حالی که مطالعات آزمایشگاهی nv l,vn دروغ سنجی با اسکن مغز قدرت fMRI در شناسایی تقلب و فریب را تا حدود ۹۰ درصد نشان داده، برآوردها از دقت و صحت خیلی متغیر دروغسنجی و بسته به مطالعه، بین شانس تا ۱۰۰ درصد، حکایت دارد.
مطالعه پنسیلوانیا اولین مطالعه برای مقایسه دو روش در یک سری افراد مشخص در یک شکل خیرهکننده و آیندهنگر بود.
این رویکرد، دادههای علمی را به مباحثات قدیمی در مورد این فناوری افزوده و این موضوع را برای مطالعات بیشتر جهت بررسی کاربردهای بالقوه آن در زندگی واقعی، از جمله بهعنوان مدرک در اقدامات قانونی کیفری، پایه قرار میدهد.
پیشنهاد ما: چرا همسرم دروغ می گوید؟
در رابطه با دروغ سنجی با اسکن مغز محققان حوزههای روانپزشکی، آمار زیستی و اپیدمیولوژی پی بردند که متخصصان علوم اعصاب بدون تجربه قبلی در تشخیص دروغ، با استفاده از دادههای fMRI، ۲۴ درصد احتمال بیشتری در شناسایی فریب و تقلب نسبت به آزمونگرهای دروغسنج حرفهای بررسیکننده ثبتهای دروغسنج داشتند.
در هر دو روش fMRI و دروغسنجی، شرکتکنندهها در آزمون “اطلاعات مخفی” استانداردشده شرکت کردند.
دروغ سنجی با اسکن مغز
اسکن دروغیاب، تنها شناسایی کننده دروغ فیزیولوژیکی در سرتاسر جهان، از زمانی که در شکل امروزی در بیش از ۵۰ سال پیش معرفی شد مورداستفاده قرار میگیرد.
این ابزار افراد را از طریق هدایت الکتریکی پوست، ضربان قلب یا تنفس در طی مطرح کردن یک سری پرسشها تحت بررسی قرار میدهد.
دروغیاب بر مبنای این فرض عمل می کند که پیشامدهای دروغگویی بهوسیله تغییرات سریع به سمت بالا یا پایین در این اندازهگیریها مشخص میشوند.
دروغیاب بااینکه به مدت حدود ۳۰ سال به ناروا به عنوان مدرکی قانونی در بیشتر حوزههای قضایی در ایالاتمتحده یا برای غربال پیش از استخدام در بخش خصوصی در نظر گرفته شده است.
این ابزار در سطح وسیعی برای بررسی پیشینه حکومت و تائید صلاحیت بکار گرفته می شود.
نویسنده مسئول این مطالعه اسکن دنیل دی لانگ لبن، ام دی، متخصص روانپزشکی اظهار داشت که:
“اندازهگیریهای دروغسنج فعالیت پیچیده سیستم عصبی محیطی را که تنها به چند پارامتر محدود شده، نشان میدهد، در حالی که fMRI هزاران خوشه مغزی را با وضوح بالا هم در مکان و هم در زمان موردبررسی قرار میدهد.
در حالی که هیچ کدام از این دو نوع فعالیت درزمینهٔ دروغ منحصربهفرد نیست، پیشبینی ما این بود که فعالیت مغزی یک علامت خاص دیگر باشد.
این همان چیزی است که من اعتقاد دارم ما میتوانیم به آن دست پیدا کنیم”.
برای مقایسه این دو فناوری، ۲۸ شرکتکننده در آزمونی بنام آزمون اطلاعات پنهان (CIT) شرکت کردند.
CIT طراحی شد تا از طریق پرسیدن سؤالات طرحشده دقیق، که برخی از آنها پاسخهای مشخصی داشتند و جستجوی پاسخهایی که توأم هستند با افزایش در فعالیت فیزیولوژیکی، وجود اطلاعاتی خاص در یک فرد را مشخص کند.
CIT که گاهی بهعنوان تست شناسایی گناهکار شناخته می شود، توسعه یافته و به وسیله آزمونگرهای دروغسنج به منظور اثبات اثر بخشی روش هایشان بر روی افراد، پیش از آزمایش دروغسنجی واقعی استفاده می شود.
در راستای تحقیقات درباره دروغ سنجی با اسکن مغز در مطالعه پنسیلوانیا، آزمونگر دروغ سنجی از شرکتکنندگان خواست که به صورت مخفی یک شماره بین ۳ تا ۸ را یادداشت کنند.
سپس، هر فرد درحالیکه یا به دروغسنج وصل بود یا در داخل یک اسکنر MRI دراز کشیده بود، به CIT هدایت شد.
هر کدام از شرکتکنندگان در ترتیبهای مختلف و چند ساعت فاصله هر دو تست را انجام دادند.
مثالهایی از دروغ سنجی با اسکن مغز
در طول هر دوره، به آنها آموخته شد که جواب “نه” به پرسشها در مورد همه اعداد (با دروغ گفتن در یکی از ۶ پاسخ) بدهند.
نتایج سپس بهوسیله سه دروغسنج و سه متخصص تصویربرداری عصبی بهصورت جداگانه ارزیابی شده و بعد بهمنظور تعیین تکنولوژی بهتر در تشخیص دروغ مقایسه شدند.
بهعنوانمثال در این مقاله، fMRI به صورت واضح افزایش فعالیت مغزی را زمانی که یک شرکتکننده که عدد ۷ را انتخاب کرد و پرسیده شد که آیا شماره موردنظرش این بوده، نشان میدهد.
متخصصانی که دروغسنجی متناظر را موردمطالعه قرار دادند به صورت اشتباه عدد ۶ را بهعنوان دروغ شناسایی کردند.
این دروغسنجی مرتبط با عدد ۶ که پیکهای بلند بعدازاینکه از این شرکتکننده همان پرسشها چندین بار پیدرپی پرسیده می شود را نشان میدهد، روشن می کند که پاسخ یک دروغ بود.
در نمونهای دیگر سناریو برعکس شد، نه متخصصان fMRI و نه متخصصان دروغسنجی بدون اشتباه نبودند.
این موضوع در این مقاله ثابت شد.
با این وجود، متخصصان fMRI 24 درصد احتمال بیشتری در شناسایی دروغ در هر شرکتکننده مفروض داشتند.
بعد از مقایسه دقیق، مؤلفان بررسیای دیگر را نیز انجام دادند.
۱۷ مورد که دروغسنج و fMRI در مورد اعداد مخفی نتیجه یکسانی داشتند، صد در صدشان صحیح بود.
مولف میگوید اینچنین دقت زیاد در تشخیص های قطعی می تواند بویژه در دادرسی جزایی ایالات متحده و بریتانیا که اجتناب از محکومیت های نادرست را اولویت قطعی در طول دستگیری گناهکار در نظر میگیرد، مهم باشد.
آنها اخطار دادند که اگرچه این کار نشان میدهد که دو روش می توانند در صورت استفاده مجزا، مکمل هم باشند.
مطالعه آنها آزمون استفاده ترکیبی هر دو روش را مطرح نکرده و مشاهده غیرمنتظره در آنها نیاز دارد که بهصورت تجربی قبل از هر نتیجه عملی ای که می تواند داشته باشد، تائید گردد.
“لانگلبن گفت:
در حالیکه هیئت منصفه دادگاه در مورد اینکه آیا fMRI در هر صورت یک ابزار دادگاهی خواهد شد حرفی نمی زنند، این داده ها مطمئنا بررسی بیشتر پتانسیل آن را توجیه می کند”.
