تاثیرات روانشناختی سرطان و شیوه های مقابله
شنیدن این جمله “شما سرطان دارید” از سوی دکتر معالج تآثیرات عمیقی بر روی بیمار دارد. تشخیص سرطان و شروع مداوا تآثیرات زیادی بر سلامت بدن، سلامت روان و رابطه بیمار با شریک زندگی و اطرافیان او دارد. به همین دلیل زمانیکه فرایند درمان آغاز میشود بیمار و اطرافیان نباید از تآثیرات روانشناختی سرطان و توجه به آنها غافل شوند.
فهرست موضوعات بررسی شده
روانشناسی و روانشناختی سرطان
با ویکی روان همراه باشید.
آگاهی از بیماری سرطان از لحاظ روانشناختی سرطان برای بیمار و اطرافیان پدیده ای ترسناک و مرموز است و بهترین کار کسب اطلاعات کامل و جامع از تمامی ابعاد بیماری از دکتر و منابع معتبر است. داشتن آگاهی و دید واقع گرایانه نسبت به تغییر وضعیت مالی، فیزیکی و اجتماعی در طول درمان ضروری است.
تغییرات ظاهری مثل ریزش موها و از دست دادن وزن تآثیر زیادی بر روی عزت نفس و اعتماد به نفس بیمار دارد. تغییرات فیزیکی بعد از درمان، مثل خستگی شدید، تهوع و ضعف باعث ایجاد احساس ترس از درد و مرگ در بیمار میشود.
بیماران در مواجه با سرطان از نظر روانشناختی سرطان عموماٌ مشکلات یکسانی را تجربه میکنند، مثل:
مشکل در تطبیق دادن خود با بیماری، کناره گیری از اجتماع و خانواده، مشکل در تصمیم گیری راجع به شیوه های درمان، نگرانی در ارتباط با کیفیت زندگی، مشکل در پذیرش تغییر شیوه نگهداری، نگرانی مالی، نگرانی راجع به شغل و موقعیت اجتماعی، نگرانی از مرگ و پایان زندگی.
همچنین بیماران مشکلات روانشناختی سرطان را تجربه میکنند از قبیل غم، اضطراب، افسردگی، خشم، احساس ترس از مرگ، احساس گناه، اختلالات شخصیتی، اختلالات خلقی و اختلالات سوء مصرف مواد.
مراقبتهای روانشناختی سرطان در بیماران سرطانی طبیعی و ضروری است و جزئی از فرآیند درمان محسوب میشود.
در زیر راهکارهایی برای مقابله با تاثیرات روانی سرطان پیشنهاد شده است که باعث ایجاد احساس آرامش، کاهش میزان اضطراب و افسردگی و لذت بردن از زندگی در بیمار میشود.
تغییر در شیوه تفکر و روانشناختی سرطان
طرز فکر خود راجع به اینکه سرطان مساویست با مرگ را تغییر دهید و به یاد داسته باشید ۱۴ میلیون نفر از افرادی که در ایالت متحده آمریکا سرطان داشته اند مداوا شده و به زندگی خود ادامه میدهند.
خودتان را برای دلیل سرطان سرزنش نکنید و سعی کنید دیدگاه خودتان را تغییر دهید و به جای تمرکز به روی چیز هایی که توان تغییر آنها را ندارید در مورد چیزهایی که میتوانید آنها را تغییر دهید فکر کنید. به این دید روانشناختی سرطان میگویند.
تغییر در شیوه زندگی
طبیعت بیماری خود را بپذیرید و شیوه زندگیتان را بر اساس آن تنظیم کنید. توجه داشته باشید که به استراحت بیشتری احتیاج دارید، و باید تغذیه مناسب با داروهایتان را داشته باشید.
از اینکه نزدیکانتان به شما کمک کنند و در مواقع احتیاج از شما مراقبت کنند خجالت نکشید.
حمایت اجتماعی
بیماران سرطانی به دلیل تغییر شرایط ظاهری و شرایط روحی علاقه شان را به فعالیت های اجتماعی و معاشرت با دیگران را از نظر روانشناختی سرطان دست میدهند.
اما باید سعی کنید با اشخاصی که دوستشان دارید و به آنها اعتماد دارید صحبت کنید. راجع به احساساتتان، نگرانی هایتان و ترسهایتان به آنها بگویید.
محققان انگلیسی به تازگی اعلام کرده‌اند که همسران مهمترین نقش را در حفظ روحیه بیمار مبتلا به سرطان انجام میدهند و می‌توانند مرگ همسر بیمارشان را به تعویق بیندازند.
آموزش تکنیکهای تمدد اعصاب (ریلکسیشن) و مراقبه (مدیتیشن)
تمرین تکنیکهای تمدد اعصاب و مراقبه تاثیر بالایی در مدیریت استرس و آرام سازی بیماران از دید روانشناختی سرطان دارد.
ریلکسیشن و مدیتیشن به رفع تاثیرات منفی سرطان کمک میکند و یک درمان مکمل در کنار سایر درمان‌های فیزیکی است.
بر اساس یافته های تیم پزشکی ساوت همپتون: استفاده از شیوه های آرام سازی ذهنی در درمان عوارض شیمی درمانی موثر است و همچنین شدت و تعداد دفعات بروزگر گرفتگی را در زنان مبتلا به سرطان سینه که شیمی درمانی می شوند ، کاهش می دهد.
مشاوره و صحبت درمانی در روانشناسی سرطان
اگر احساس کردید به کمک تخصصی نیاز دارید با روانشناس متخصص صحبت کنید.
مشاوره و روانشناختی سرطان نقش بسزایی در خودشناسی، شناخت بیماری، کاهش تاثیرات منفی بیماری بر فرد و خانواده، آموزش نحوه برخورد با فرزندان، همسرو سایرین، و سازگاری با بیماری و زندگی پس از بیماری را ایفا میکند.
روان شناس به جایگزینی افکار مثبت با افکار منفی و تغییر دیدگاه‌ها در زندگی به شما کمک میکند.
هنر درمانی و روانشناختی سرطان
به گفته دانشمندان، هنر و فرهنگ می‌تواند بر کاهش درد و حالات عصبی بیماران مبتلا به سرطان نقش قابل توجهی را ایفا کند.
در قالب یک پروژه تحقیقاتی جدید، ۵۰ بیمار آمریکایی در یک تحقیق گسترده ۴ ماهه حضور یافتند.
این افراد گفتند که پس از صرف زمان حدود یک ساعت در پروژه‌های هنری آن هم بر اساس انتخاب خودشان، کاهش قابل توجهی در مشکلاتی همچون درد، خستگی، افسردگی، عصبانیت، بی میلی، تنگی نفس بروز یافته است.
نقش ورزش در روان درمانی سرطان
ورزش کردن ، زیر نظر پزشک معالج، به شما کمک میکند تا احساس بهتری داشته باشید.
نتیجه تحقیقات نشان داده است که انجام متعادل ورزش تآثیر بسزایی در کاهش احساس خستگی، استرس، افسردگی و کمک به قدرت عضلانی، تقویت قلب و رگ های خونی، کاهش عوارض داروها و تناسب اندام دارد.
تاثیر تدابیر روانشناختی بر پیشرفت سرطان
شواهد روزافزونی حکایت از آن دارد که حداقل بعضی تدابیر روانشناختی، پیشرفت سرطان را کند میکند. دیوید اشپیگل و همکارانش به صورتی ناخواسته بهترین شواهد را در این زمینه فراهم آورده‌اند.
سال‌ها پیش آنان پژوهشی را سازمان دادند که در آن، زنان مبتلا به سرطان پیشرونده سینه را به صورتی تصادفی، در گروه حمایت هفتگی و در گروه بدون حمایت قرار دادند (البته همه این زن‌ها مراقبتهای پزشکی معمول برای سرطان را دریافت میکردند).
مواجه شدن با مرگ و گذراندن روزهای باقیمانده زندگی به بهترین شکل، در مدار کارگروه‌های یاد شده بود. اشپیگل و همکارانش در این کار هیچ قصدی برای تاثیرگذاری بر جریان سرطان نداشتند و در واقع باور نداشتند چنین تاثیری میسر باشد، بلکه فقط می‌خواستند کیفیت زندگی آنان را بهتر کنند.
چهل و هشت ماه پس از آغاز پژوهش، همه زنان گروه‌های بی‌حمایت مردند و یک سوم زن‌های گروه‌های حمایت هنوز زنده بودند. میانگین تعداد ماه‌های زنده ماندن (از آغاز پژوهش) برای گروه‌های حمایت چهل ماه و برای گروه‌های بی حمایت نوزده ماه بود.
بین افراد گروه‌های مزبور تفاوتی بجز شرکت در گروه‌های حمایت یا گروه‌های بی‌حمایت نبود تا بر آن اساس، تفاوت میانگین زنده ماندن را بتوان تبیین کرد.
به این معنا که از لحاظ میزان اولیه وخامت بیماری سرطان، تدابیر درمانی یا سایر متغیرهایی که می‌باید بر طول زنده ماندن تأثیری می‌داشت تفاوتی بین دو گروه زن یاد شده نبود.
به این ترتیب اشپیگل و همکارانش پذیرفتند که تدابیر آنان موجب افزایش مدت زنده ماندن زنان گروه‌های حمایت شده است.
حالا در مورد روانشناختی سرطان این سوال پیش می‌آید که این تدابیر چگونه پیشرفت سرطان را در این زنان کند ساخت؟
هنوز موضوع روشن نشده اما می‌دانیم که زنان گروه حمایت اجتماعی، از یکدیگر نوعی توان روانشناختی کسب میکردند؛ توانی که بسیار هیجانی و عاطفی و حمایتی بود.
اعضاء گروه، هراس‌های‌شان را از مرگ و مردن به زبان می‌آوردند. برای دیدن اعضای گروه خودشان به بیمارستان می‌رفتند، در غم فقدان اعضای متوفی عزاداری میکردند و در تشییع جنازه و در غم از دست دادن یاوری‌ها و دوستی‌های‌شان به سوگ می‌نشستند.
علاوه بر سوگواری با هم، نیروی شگرفی هم کسب میکردند. احساس میکردند برای زنده ماندن تخصص پیدا کرده اند؛ تسلطی که از مواجهه با مرگ برخاسته بود.
از انتقال ارزش‌های زیستن به فرزندان گرفته تا نوشتن کتاب‌های شعر. در واقع آنها شیوه تازه‌ای برای زیستن در پیش می‌گرفتند.
سطح آشفتگی هیجانی نیز در این گروه کمتر بود و بهتر از زنان دیگر یاد گرفته بودند تا با دردهای جسمانی خود مقابله کنند.
پس از تحقیقبات صورت گرفته در مورد روانشناختی سرطان دانشمندان متوجه شدند که کاهش پریشانی و آشفتگی منجر به بهبود کارکرد دستگاه ایمنی و این نیز موجب کند شدن جریان بیماری سرطان شود.
