نوجوانی دوره مهم بعد از کودکی و قبل از بزرگسالی محسوب می شود. خیلی از اتفاق های مهم زندگی هر فرد در این دوره رقم می خورد، پس نباید به راحتی این دوره از رشد فرزندان را نادیده گرفت. اختلال کم توجهی در نوجوانان یکی از عواملیست که میتواند در شکل گیری آینده آنها نقش بسزایی داشته باشد.
در ادامه بهاره محسنی مشاوره و روانشناس سایت ویکی روان به بررسی علت اختلال کم توجهی در نوجوانان می پردازند.
علل کم توجهی در نوجوانان
با سایت روانشناسی ویکی روان همراه باشید
در صورت وجود کم توجهی در نوجوان حتما باید تاریخچه دوران کودکی نوجوان مورد بررسی قرار گیرد.
در صورت وجود اختلال بیش فعالی در دوران کودکی قاعدتا باید بدانیم که این عدم توجه پیرو اختلال دوران کودکی است.
البته در گذشته طرز تفکر بر این بوده که نشانه های بیش فعالی (که یکی از فاکتورهای آن عدم توجه و تمرکز است که از این به بعد در این مقاله به این شکل نوشته می شود «بیش فعالی / عدم تمرکز» ) در نوجوانی (بلوغ) و بزرگسالی از بین می رود.
ریشه عدم تمرکز در نوجوانان چیست؟
اما بعد ها تحقیقات گسترده در این حوزه ثابت کرد که این مسئله در بزرگسالی و بلوغ از بین نمی رود بلکه با ورود به سن بلوغ و افزایش تغییرات شناختی نحوه بروز آن متفاوت می شود.
در بررسی اختلال کم توجهی در نوجوانان به این نتیجه رسیدیم که گاهی نوجوانان و بزرگسالان ممکن است تجربه کم توجهی و عدم تمرکز و حواس پرتی را داشته باشند.
اما باید بدانیم نوجوانی که دارای اختلال بیش فعالی /عدم تمرکز هست این مسئله را به شکل وسیع تر و گسترده تری تجربه می کند.
کودکانی که با اختلال بیش فعالی / عدم تمرکز وارد سن نوجوانی می شوند نشانه های متفاوتی از دوران کودکی را بروز می دهند.
در اغلب آنها سطح انرژی کم تر شده و نشانه ها به شکل افت تحصیلی، مشکلات بین فردی ،بی قراری و بی تابی و غیره بروز پیدا میکند و در نهایت به مشکلات سلوک و نافرمانی مقابله ایی ختم می شود
نوجوانان دارای بیش فعالی / عدم تمرکز بیش از سایرین به دنبال مصرف کافئین (قهوه ) و نیکوتین میروند تا برانگیختگی در بخش کم فعال مغز را افزایش دهند.
البته این نکته حائز اهمیت است که موارد گفته شده در افراد، متفاوت است و مطلق نمی باشد، به خصوص اگر فرد تحت نظارت روانپزشک و روانشناس باشد.
چه عامل باعث بروز اختلال کم توجهی در نوجوانان می شود؟
اما اگر دوران کودکی بررسی شد و علائمی از اختلال بیش فعالی و عدم توجه دیده نشد باید روی life style (سبک زندگی) نوجوان متمرکز شد.
قاعدتا وجود شرایطی مثل:
- اختلافات خانوادگی
- تغییرات محل سکونت
- از دست دادن نزدیکان (فوت) و یا جدایی
- تجربه نا خوشایند بیماری برای فرد یا اطرافیان
- مشکلات اقتصادی خانواده
- تغییرات ناگهانی و بدون آگاهی به بلوغ و تغییرات هورمونی ناشی از بلوغ
- تفاوت های فردی با هم سن و سالها
و به طور کلی عدم پذیرش هر یک از گزینه های ذکر شده و گزینه های مشابه میتواند عاملی برای بروز اختلال کم توجهی در نوجوانان و در هر دوره ایی از زندگی به خصوص دوره ی سخت و بیشتر مورد توجه نوجوانی باشد.
با کم توجهی و عدم تمرکز نوجوانان چه کار کنیم؟
اگر فرزند نوجوان شما در دوران کودکی تشخیص اختلال بیش فعالی را داشته و تجربه مصرف داروهایی چون ریتالین و یا دارو های مشابه داشته حتما فرایند درمان را ادامه دهید.
همچنین این نکته را در نظر داشته باشید که صِرف دارو درمانی نمیتواند کمک کننده مطلق باشد و قطعا حضور روانشناس در فرایند درمان الزامی می باشد.
چرا که درمان رفتاری فرد را در مسیر درست هدایت می کند.
اما اگر فرزند نوجوان شما تاریخچه بیش فعالی ندارد باز هم لازم است که به روانشناس مراجعه داشته باشید تا بتواند از طریق تکنیک ها درست به منشا عدم توجه و تمرکز فرزندتان پی ببرد و در مسیر درمان گام بردارد.
