لطفاً به داشته هایتان توجه داشته باشید و خدا را شکر کنید
زنی عادت داشت که هر روز صبح بابت چیزهایی که خداوند به او داده، خدا را شکر کند. یکی از روزها اینگونه نوشت:
حتما به داشته هایتان توجه داشته باشید
با سایت روانشناسیویکی روان همراه باشید.
خدا را شکر که تمام شب خرخر شوهر را می‌شنوم. این یعنی که او زنده است! خدا را شکر که دخترم همیشه از شستن ظرف‌ها شاکی است، این یعنی او در خانه است و در خیابان پرسه نمی‌زند و عمر خود را به کارهای بی‌فایده تلف نمی‌کند. شکر که مالیات می‌پردازم، این یعنی شغل دارم و بی‌کار نیستم! خدا را شکر که لباس‌هایم کمی برایم تنگ شده‌اند، این یعنی غذای کافی برای خوردن دارم.
خدا را شکر که در پایان روز از خستگی از پا می‌افتم، این یعنی توان سخت کار کردن را دارم! خدا را شکر که باید زمین را بشویم و پنجره‌ها را تمیز کنم، این یعنی من در خانه‌ای زندگی می‌کنم که اجاره یا برای خودم بودنش زیاد مهم نیست!
خدا را شکر که شستنی و اتو کردنی دارم، این یعنی لباس برای پوشیدن دارم. خدا را شکر که گاهی بیمار می‌شوم، این یعنی به یاد بیاورم که اکثر اوقات سالم هستم!
خدا را شکر که خرید هدایای سال جیبم را خالی می‌کند، این یعنی عزیزانی دارم که می‌توانم برای‌شان هدیه بخرم! خدا را شکر که هر روز صبح زود با زنگ ساعت بیدار می‌شوم، این یعنی هنوز زنده‌ام!
راستی چگونه هستیم؟ مشکلات و دردهای خودمان و اطرافیان را چگونه دیده و تحلیل می‌کنیم؟ آیا با ظلمی‌که در حق شما می‌شود، همه را مقصر دانسته و خودمان را از ابتدای تولد و حتی قبل از آن!!! شور بخت و ناتوان می‌دانیم؟
آیا با کوچک‌ترین دردی زبان به ناسپاسی و کفرگویی می‌گشاییم. بعضی از ما وقتی مشکلی داریم به یاد خدا می‌افتیم،گریه و دعا می‌کنیم اما به محض آن‌که مسئله‌مان بر طرف شد یا کمرنگ می‌شود. یاد همه هستیم جز حضرت عشق. چرا؟
می‌شود طلاق، بیماری، بی‌کاری، مرگ عزیزان، نارفیقی‌ها و… را به حساب تلخی‌های روزگار گذاشت اما اگر موضوعی پیش نمی‌آمد که درون هر کدام از اطرافیان ما به خوبی معلوم شود یا برخی نعمت‌های الهی نظیر امنیت و سلامت را به خوبی درک کنیم.
واقعیت این است که بعضی فرودها و سرازیری‌های زندگی، خود موجب نشاط است. به دستگاه نشان دهد سلامت ضربان قلب توجه کرده‌اید. اگر نمودار سیونوسی یا با پستی و بلندی نباشد، یعنی بیمار مرده است. اگر زندگی‌تان مثل مرداب یکنواخت باشد این یعنی مرگ؟ می‌گویند معلمی‌از بچه‌های کلاسش پرسید قیمت زندگی چقدر است؟ بچه‌ها گفتن یعنی چه؟
معلم گفت: من جلسه‌ای اینقدر پول می‌گیرم، هزینه کلاس، کتاب، لباس، سرویس و…. شما هم مشخص است اما برای بعضی از ما که همه چیز را برای پول می‌سنجیم تا حالا شده که از خودمان بپرسیم هزینه چیزهایی که خدا به ما داده،چقدر است؟
مثلاً قیمت یک چشم سالم چقدر است؟ قلب سالم چه اندازه‌ای می‌ارزد؟ قیمت عقل داشتن، فکر کردن، احساس داشتن و خیلی چیزهای دیگرمان که به آسانی از کنار آنها می‌گذریم چقدر است؟
چقدر بابت مکالمه رایگان با خدا باید بپردازیم؟ به آسانی در زیباترین پارک کائنات قدم می‌زنیم، طبیعت را می‌بینیم. از حواس پنجگانه‌مان لذت می‌بریم و یک ریال هم نمی‌پردازیم. چرا؟
تازه این همه داستان نیست. بابت این که همه این زیبایی‌ها رایگان است از کنارشان به راحتی می‌گذریم و آن‌وقت گاهی وقت‌ها غرغر می‌کنیم، یا نق هم می‌زنیم، چرا؟
چون بچه‌مان آن طور که خواستیم نشد. چرا همسرم معتاد شد؟ چرا فلان بیماری را گرفتم و… در حالی که در هر نفس واقعا دو شکر وجود دارد و شکر نعمت هم نعمتت افزون کند. باید زیبایی‌های جهان و داشته‌ها و نداشته‌های‌مان را به خوبی ببینیم و درک کنیم.
بهانه‌های زندگی کردن و لذت بردن از جهان بسیار است، اما دلایل ناراحتی و افسردگی حداقل است.
نکته این جاست که شیطان درون ما چون می‌داند بالاترین گناه ناامیدی است سعی می‌کند به بهانه یک دعوا، یک مشکل، نگاه ما را به خدا، جهان و اطرافیان‌مان سیاه و سفید و در نهایت سیاه کند. لطفاً به خودتان بیایید و رنگ محبت را با مسرور داشته‌های‌تان و تقویت توان شکرگزاری‌تان چند برابر نمایید. قول می‌دهم روزگارتان خوش شود. ان‌شاءا…
دکتر بهروز ایمانی
