آنتی کولینرژیک ها

آنتی کولینرژیک ها را برای درمان اختلالات حرکتی ناشی از مصرف داروهای روانگردان به کار می برند. به علت اثر اختصاصی آنتی کولینرژیک ها بر روی گیرنده های موسکارینی استیل کولین، تحت عنوان داروهای آنتی موسکارینی نیزشناخته میشوند.

با مطالعه داروهای روانپزشکی در ویکی روان همراه باشید.

آنتی کولینرژیک ها محلول در چربی بوده قادر به عبور از سد خونی – مغزی می باشند. همه آنها شکل خوراکی دارند به استثناء بنزدروپین، بیپریدین و واورفنادین که تزریقی می باشند.

این داروها از طریق بلوک گیرنده های موسکارینی استیل کولین عمل میکنند.

موارد مصرف آنتی کولینرژیک ها

1- پارکینسونیسم ناشی از مصرف داروهای نورولپتیک: در مواردی که بیمار داروی دیگری با خواص آنتی کولینرژیک زیاد مثل کلر پرومازین یا آمی تریپتیلین میگیرد و یا سالمند است آمانتادین داروی انتخابی است.

2- دیستونی حاد ناشی از مصرف داروهای نورولپتیک – هم در پیشگیری و هم درمان این اختلال مؤثرند

3- آکاتزیای حاد ناشی از مصرف داروهای نورولپتیک – هم در پیشگیری وهم در درمان این اختلال مؤثرند.

عوارض جانبی داروهای آنتی کلینرژیک ها

 تاری دید، افزایش درجهٔ حرارت، یبوست، اختلال حافظه، کاهش ترشح بزاقی، گلوکوم با زاویهٔ بسته، کاهش تعریق، ترس از نور، انزال دیررسی یا رتروگراد، تاکیکاردی سینوسی، دلیریوم، تشدید آسم، احتباس ادرار و جدی ترین عارضهٔ این داروها مسمومیت با آنهاست و علایم آن عبارت است از:

دلیریوم، تشنج، اغماء، تهیج شدید، توهمات، افت شدید فشار خون، افزایش ضربان قلب و تظاهرات محیطی مثل گل انداختن صورت، گشادی مردمک، خشکی پوست، تب شدید، کاهش صداهای روده، احتباس ادراری، اشکال در بلع.

درمان مسمومیت آنتی کولینرژیک ها

1- قطع دارو

2- اقدامات حمایتی نظیر کنترل نبضی، شستشوی معده و…

3- استفاده از یک مهارکنندهٔ کولین استراز مثل فیزوستیگمین.