آنتی کولینرژیک ها

آنتی کولینرژیک ها (آنتی کولینرژیک به انگلیسی = anticholinergics) را برای درمان اختلالات حرکتی ناشی از مصرف داروهای روانگردان به کار می برند. به علت اثر اختصاصی آنتی کولینرژیک ها بر روی گیرنده های موسکارینی استیل کولین، تحت عنوان داروهای آنتی موسکارینی نیز شناخته می شوند. مصرف این داروها باید تحت نظر پزشک یا مشاور روانپزشک آنلاین و حضوری انجام گیرد.

آنتی کولینرژیک چیست؟

با مطالعه داروهای روانپزشکی درویکی روان همراه باشید.

داروهای آنتی کولینرژیک ها محلول در چربی بوده قادر به عبور از سد خونی – مغزی می باشند. همه آنها شکل خوراکی دارند به استثناء بنزدروپین، بیپریدین و واورفنادین که تزریقی می باشند.

این داروها از طریق بلوک گیرنده های موسکارینی استیل کولین عمل می کنند.

موارد مصرف داروهای آنتی کولینرژیک ها

موارد مصرف آنتی کولینرژیک به موضوعات بسیار زیادی مربوط می شود که در ادامه به آنها پرداخته ایم:

  1. پارکینسونیسم ناشی از موارد مصرف آنتی کولینرژیک است: در مواردی که بیمار داروی دیگری با خواص داروهای آنتی کولینرژیک زیاد مثل کلر پرومازین یا آمی تریپتیلین میگیرد و یا سالمند است آمانتادین داروی انتخابی است
  2. دیستونی حاد ناشی از مصرف داروهای نورولپتیک – هم در پیشگیری و هم درمان این اختلال مؤثرند
  3. آکاتزیای حاد ناشی از مصرف داروهای نورولپتیک – هم در پیشگیری و هم در درمان این اختلال مؤثرند

تداخل دارویی آنتی کولینرژیک چیست؟

همانطور که گفتیم، آنتی کولینرژیک ها را می توان برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده کرد، اما برای همه مناسب نیستند. به عنوان مثال، این قبیل داروها ی اعصاب و روان معمولا برای افراد مسن تجویز نمی شوند.

در بیشتر موارد آنتی کولینرژیک ها باعث سردرگمی، از دست دادن حافظه و بدتر شدن عملکرد ذهنی در افراد بالای 65 سال می شوند. در حقیقت، مطالعات اخیر منبع معتبر استفاده از آنتی کولینرژیک ها را با افزایش خطر زوال عقل مرتبط کرده است.

لیستی از داروها و بیماری هایی که با آنتی کوانرژیک ها تداخل دارند عبارتند از:

  1. میاستنی گراویس
  2. پرکاری تیروئید
  3. گلوکوم
  4. نارسایی قلبی
  5. خشکی شدید دهان
  6. فتق هیاتال
  7. یبوست شدید
  8. بیماری کبد
  9. سندرم داون
  10. فشار خون بالا

عوارض جانبی داروهای آنتی کولینرژیک ها چیست؟

از عوارض جانبی داروهای آنتی کولینرژیک می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تاری دید، افزایش درجهٔ حرارت، یبوست، اختلال حافظه، کاهش ترشح بزاقی، گلوکوم با زاویهٔ بسته، کاهش تعریق چشمگیر هم از علائم آنتی کولینرژیک می باشد، ترس از نور، انزال دیررسی یا رتروگراد، تاکیکاردی سینوسی، دلیریوم، تشدید آسم از مهم ترین عوارض جانبی داروهای آنتی کولینرژیک است، احتباس ادرار و جدی ترین عارضهٔ این داروها مسمومیت با آنهاست و علایم آن عبارت است از:

دلیریوم، تشنج، اغماء، تهیج شدید، توهمات، افت شدید فشار خون، افزایش ضربان قلب و تظاهرات محیطی مثل گل انداختن صورت، گشادی مردمک از علائم آنتی کولینرژیک ها است، خشکی پوست، تب شدید، کاهش صداهای روده، احتباس ادراری، اشکال در بلع.

تمام موارد بالا از علائم آنتی کولینرژیک هستند پس با مشاهده هر کدام، دکتر روانپزشک خود را جریان قرار دهید.

لیست داروهای آنتی کولینرژیک

تعداد زیادی از این داروها وجود دارد که هر کدام یک ویژگی خاصی به همراه دارند، برای نمونه:

  • آتروپین (atropine)
  • کلیدینیوم-سی (clidinium)
  • سیکلوپنتولات (cyclopentolate)
  • داریفناسین (darifenacin)
  • فسوترودین (fesoterodine)
  • فلاووکسات (flavoxate)
  • هیوسیامین (Hyoscyamine)
  • ايپراتروپيوم (ipratropium)
  • پروپانتلين (propantheline)
  • هیوسین (scopolamine)
  • تولترودین (tolterodine)
  • تروسپوم (trospium)

تعدادی از داروهای آنتی کولینرژیک هستند.

راه درمان مسمومیت آنتی کولینرژیک چیست؟

عوارض آنتی کولینرژیک در هر فرد متفاوت است، مصرف این داروها می تواند موجب بروز مسمومیت یا مشکلات جسمانی متنوعی شود که در این صورت باید با پزشک معالج خود صحبت کنید.

  1. قطع دارو
  2. اقدامات حمایتی نظیر کنترل نبضی، شستشوی معده و …
  3. استفاده از یک مهارکنندهٔ کولین استراز مثل فیزوستیگمین

همانطور که بارها در ویکی روان گفته ایم، مصرف هیچ دارویی را بدون هماهنگی با پزشک معالج “خود” قطع، کم یا زیاد نکنید. موارد مصرف آنتی کولینرژیک ها توسط پزشک تعیین شده و شما باید از او پیروی کنید.

سخنی از ویکی روان

به طور کلی، داروهای آنتی کولینرژیک ها مانع از انتقال دهنده عصبی به نام استیل کولین می شوند. این امر تکانه های عصبی مسئول حرکات غیر ارادی ماهیچه ها و عملکردهای مختلف بدن را مهار می کند.

این داروها می توانند شرایط مختلفی را درمان کنند، از بیماری مثانه بیش فعال گرفته تا اختلال انسداد مزمن ریوی، پس حتما باید تحت نظر پزشک متخصص باشید.

 

دکمه بازگشت به بالا