بررسی اختلال شخصیت وابسته

افراد با اختلال شخصیت وابسته مشخصا به دیگران وابسته‌اند و از سایرین توقع دارند مسئولیت اتفاقات مهم زندگی آنها را متقبل شوند، اعتماد به نفس ندارند و از تنهایی بیم دارند.

الگوی رفتاری این افراد، وابستگی است به گونه‌ای که بدون کمک و دلگرمی ‌دیگران نمی‌توانند تصمیمی ‌اتخاذ نمایند.

آشنایی با اختلال شخصیت وابسته

با سایت روانشناسیویکی روان همراه باشید.

مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته قبول مسئولیت نمی‌کنند.

آنها اگر مجبور به این کار شوند، احساس اضطراب می‌نمایند.

در کارهای شخصی پشتکار ندارند ولی در انجام کارهای دیگران احساس راحتی بیشتری می‌کنند

بدبینی، فقدان اعتماد به نفس، ترس از ابراز تمایلات پرخاشگری و جنسی از دیگر مشخصات این اختلال است.

در واقع افراد وابسته نیاز عمیق و مفرط برای مورد مراقبت واقع شدن که به رفتار مطیعانه و وابسته می‌انجامد و ترس از جدایی که در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود را دارا می‌باشند.

علائم اختلال شخصیت وابسته چیست؟

این افراد بدون توصیه و اطمینان‌ بخشی مفرط دیگران قادر به تصمیم‌گیری در مورد مسائل روزمره نیستند و نیاز دارند که دیگران مسئولیت اکثر زمینه‌های مهم زندگی او را بپذیرند.

آنها در ابراز مخالفت با دیگران به دلیل ترس از قطع حمایت و مقبولیت آنان دچار اشکال هستند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته در شروع کردن برنامه‌ها و در انجام امور به تنهایی دچار مشکل هستند

افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته برای جلب محبت و حمایت دیگران افراط می‌کنند.

هنگامی‌ که تنها می‌مانند به دلیل ترس از ناتوانی برای مراقبت از خود احساس درماندگی و ناراحتی دارند.

این افراد هنگامی‌ که رابطه‌ای نزدیک به پایان می‌رسد، فورا در رابطه‌ ای دیگر می‌روند تا منبع حمایت و مراقبت داشته باشند.

افراد دارای اختلالات شخصیت وابسته اشتغال ذهنی غیر واقع گرایانه با ترس از رهاشدن به حال خود دارند.

میزان شیوع اختلال شخصیت وابسته ۵/ درصد از مجموع موارد اختلالات شخصیت است.

اختلال شخصیت وابسته در زن‌ها شایع‌ تر از مردهاست

در بچه‌های کم سن‌تر ( بچه‌های آخر خانواده) و افرادی که در کودکی، ناراحتی مزمن جسمی ‌داشته‌اند، شیوع بیشتری دارد.

درمان اختلال شخصیت وابسته

این افراد به علت ناتوانی در عملکرد مستقل، موقعیت شغلی آسیب‌ پذیری دارند و از نظر روابط اجتماعی محدود به اشخاصی می‌باشند که به آنان تکیه کرده‌اند.

اگر تکیه‌گاه مناسبی برای خود نیابند در خطر ابتلا به افسردگی قرار می‌گیرند.

با وجود این مسائل پیش آگهی مبتلایان با درمان خوب است، روان‌ درمانی بینش‌گرا و رفتار‌ درمانی جهت درمان مبتلایان به کار می‌رود.

برای درمان افسردگی و درمان اضطراب مبتلایان گاه از دارو درمانی بخصوص داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و داروهای ضد اضطراب استفاده می‌شود.