اختلال ساختگی چیست؟ علائم اختلال ساختگی کدامند؟
اختلال ساختگی – Factitious disorder – نوعی اختلال روانی است که در آن فرد طوری عمل می کند که گویی بیماری جسمی یا روحی دارد.
فهرست موضوعات بررسی شده
اختلال ساختگی چیست؟
با مطالب روانشناسی سایت ویکی روان همراه باشید.
افراد مبتلا به اختلال ساختگی به عمد علایم یک بیماری را ایجاد یا بزرگ می‌کنند.
آنها یک نیاز درونی دارند که به عنوان بیمار یا مجروح دیده شوند
اختلال ساختگی، یک بیماری ذهنی تلقی می‌شود زیرا این بیماری با مشکلات عاطفی شدید و موقعیت‌های استرس زا در ارتباط است.
چند نوع اختلال ساختگی وجود دارد؟
اختلال ساختگی دو نوع است:
همانطور که در بالا توضیح داده شد، در اختلال ساختگی، علایم روحی جعلی و یا علایم جسمی را بر خود تحمیل می‌کنند.
نمونه ای از یک اختلال ساختگی روانشناختی، تقلید از رفتار است که نمونه ای از بیماری روانی، مانند اسکیزوفرنی است.
فرد ممکن است گیج به نظر برسد، اظهارات پوچ کند و توهم داشته باشد.
مثل تجربه حس کردن چیزهایی که در آنجا نیستند؛ مثلاً شنیدن صداها.
اختلال ساختگی تحمیل شده به دیگری
افراد مبتلا به این اختلال علائم بیماری را در افرادی که تحت مراقبت خود هستند، ایجاد کرده یا تولید می‌کنند، مانند
- کودکان
- سالمندان
- افراد معلول
- یا حیوانات خانگی
اغلب در مادران رخ می‌دهد (اگرچه ممکن است در پدران اتفاق بیفتد) که برای جلب توجه به عمد به فرزندان خود آسیب می رسانند.
بیماری آنان تشخیص داده نمی شود بلکه آنها مجرم شناخته می شوند.
علائم هشدار دهنده اختلال ساختگی چیست؟
علائم هشدار دهنده احتمالی اختلال ساختگی شامل موارد زیر است:
- پرونده پزشکی دراماتیک اما متناقض
- علایم نامشخص که قابل‌کنترل نیستند، زمانی که درمان شروع می شود، جدی‌تر شوند و یا تغییر کنند
- عودهای قابل پیش بینی به دنبال بهبود شرایط
- داشتن دانش گسترده از بیمارستان و / یا اصطلاحات پزشکی، و همچنین توضیحات کتاب درباره بیماری
- وجود بسیاری از زخم های جراحی
- ظاهر شدن علائم بیشتر به دلیل نتایج منفی آزمایشات
- ظاهر شدن نشانه‌ها تنها زمانی که بیمار تنها باشد
- اشتیاق زیاد برای آزمایشات پزشکی و عمل ها و دیگر موارد
- سابقه ادامه معالجات در بیمارستان ها و مطبها و درمانگاه ها و حتی در شهرهای مختلف
- بیمار مخالف ملاقات یا صحبت پزشک با اعضاء خانواده و دوستان و مشاور است
- قبول نکردن بیماری های روانی و روانپزشکی
- پیش بینی نتایج پزشکی منفی در حالی که هیچ مدرکی برای آن وجود ندارد
- زمانی که فرد قرار است از بیمارستان مرخص شود به طور ناگهانی بیماری اش بیشتر می‌شود
اختلال ساختگی چقدر شایع است؟
آمار قابل توجهی در مورد تعداد افرادی که در کورمان مبتلا به اختلال ساختگی هستند، وجود ندارد.
دستیابی به آمار دقیق دشوار است زیرا بیماران معمولاً اختلال خود را تایید نمی کنند
علاوه بر این، افراد مبتلا به اختلالات ساختگی، تمایل دارند که در بسیاری از مراکز بهداشتی و درمانی مختلف به دنبال معالجه درمانی باشند، در نتیجه آمار آن گمراه کننده است.
تخمین زده می شود که حدود ۱٪ از افرادی که در بیمارستان ها پذیرفته می شوند باور دارند که دارای اختلال ساختگی هستند، اما احتمالاً این گزارش محتمل است.
چه عواملی باعث اختلال ساختگی می شود؟
علت دقیق اختلال ساختگی مشخص نیست، اما محققان معتقدند هم عوامل بیولوژیکی و هم روانشناختی در پیشرفت این اختلال نقش دارند.
برخی از تئوری ها حاکی از آن است که سابقه سوء استفاده یا غفلت در کودکی، یا سابقه بیماری های مکرر در خود یا اعضای خانواده که نیاز به بستری شدن دارند، ممکن است عواملی در بروز این اختلال باشد.
بیشتر بیماران مبتلا به اختلال ساختگی سابقه سوء استفاده، تروما، اختلال در عملکرد خانواده، انزوای اجتماعی، بیماری پزشکی مزمن یا تجربه زیادی در مراقبت های بهداشتی را دارند.
علائم اختلال ساختگی چیست؟
افراد دارای اختلال ساختگی ممکن است:
- علائم را مشاهده کنند و یا از آن تقلید کنند
- برای اینکه علائم را داشته باشند به خود آسیب می زنند
- تغییر دادن آزمایش تشخیصی (مثل آلوده کردن یک نمونه ادرار یا دستکاری کردن زخم برای جلوگیری از درمان)
- خواهان انجام آزمایش‌ها دردآور یا پرخطر برای جلب همدلی است و توجه خاصی به افرادی دارند که بیمار واقعی هستند. آنها ممکن است ندانند که چرا بیماری خود را تحریک می کنند
راه درمان اختلال ساختگی چیست؟
مانند دیگر اختلالات و مشکلات روحی روانی، بهترین راه درمان قطعی کمک گرفتن از فردی متخصص و با تجربه است.
یک روان درمانگر (مشاور روانشناس) میتواند با بررسی تمامی جنبه های زندگی شما در درمان این اختلال کمکتان کند.
در صورت نیاز میتوانید از خدمات مشاوره روانشناسی آنلاین سایت ویکی روان استفاده نمائید و با مشاور مورد نظرتان به صورت صوتی و تصویری از هر کجای دنیا به راحتی و بدون نیاز به نصب نرم افزار جانبی بر روی کامپیوتر یا گوشی هوشمند خود صحبت کنید.
