ترانس سکسوالیسم (زنانه‌گرایی یا مردانه‌گرایی)

ترانس سکسوالیسم نوعی اختلال هویت جنسی است در واقع، اختلال هویت جنسی را می‌توان چنین تعریف کرد: احساس زنانگی یا مردانگی در شخصی یا اعتقاد درونی شخص به این مساله که او فردی است مذکر، مؤنث ، دوسروگرا یا خنثی.

با ویکی روان همراه باشید.

خصیصه اصلی ترانس سکسوالیسم عبارت است از: احساس مبرم ناراحتی و عدم سنخیت از ساخت آناتومیک جنسی فرد و آرزوی مبرم به خلاصی از اعضای تناسلی خویش و زندگی کردن به صورت فردی از جنس مقابل. در واقع افرادی که به اختلال هویت جنسی مبتلا هستند، آن گروه از بیمارانند که در شناخت هویت جنسی خود دچار اختلال شده‌اند. مشکل این بیماران به هیچ وجه داشتن یا نداشتن رابطه جنسی نیست.آنها در ذهن و روان‌شان خود را از جنسی دیگر می‌بینند و می‌گویند که زنان یا مردانی هستند که به اشتباه در قالب مرد یا زن متولد شده‎اند. آنان عاشق هویت نهان خود هستند. در عین حال هیچ علاقه‌ای به گذشته خود ندارند. مایلند فراموش کنند که نام بدو تولدشان چه بوده و هیچ گاه به آلبوم عکسی رجوع نمی‌کنند. آنها دختر یا پسری را که در عکس می‌بینند، نمی‌شناسند و خود را با او بیگانه می‌دانند. بدن این بیماران از نظر فیزیکی دچار هیچ نقصی نیست و شاید به همین سبب در دوران بیماری تجربه‌های تلخی از جمله رفتن به سربازی، تحصیل در کنار همکلاسی‌های دختر یا پسر، ازدواج با جنس مخالف و حتی بارداری و زایمان را از سر گذرانده باشند. این بیماران از زمانی که پی به بیماری خود می‌برند یا ناآگاهانه علائم بیماری را در خود کشف می‌کنند، مورد تمسخر و طعنه قرار می‌گیرند، زیرا رفتار آنان رفتار جنس مخالف است و گروه همجنسان، این رفتارها را برنمی‌تابند.

تاریخچه اشکال هویت جنسی در دوران کودکی وجود دارد. بعضی تصور می‌کنند که همه انواع اختلال ترانس سکسوال در نتیجه حل نشده «اضطراب جدایی» در اولین مراحل رشد کودکی است. در ترانس سکسوال‌های اولیه مردان (شروع آن در دوران کودکی است) بعضی تصور می‌کنند که پدر از بچه دور بوده و حالت انفعالی (پاسیو) داشته است و مادر از نظر شخصیتی دارای جنبه‌های قوی مربوط به هر دو جنس بوده است. در ترانس سکسوال‌های مؤنث، طبق شواهد پراکنده، دختربچه دسترسی به مادر که برایش مادری نماید نداشته است. هیچ عامل بیولوژیکی برای ترانس سکسوالیسم چه مذکر و چه مؤنث گزارش نشده است. براساس آمار از هر صد هزار نفر، سه تا چهار نفر مبتلا به این بیماری هستند. سیر بیماری مزمن است و بدون درمان دوره‌‎های بهبودی ندارد.

درمان

درمان روان‌پزشکی این اختلال مایوس‌کننده بوده، روان‌درمانی نیز ناموفق بوده است. تبدیل جنسی یا جراحی ترمیمی ‌در گروهی از بیماران که محتاطانه انتخاب شده‌اند، انجام شده است. بهترین سن برای جراحی ۱۸ تا ۲۱ سال است، زیرا تا آن زمان تقریبا همه تغییرات فیزیولوژی مربوط به دوران بلوغ در افراد انجام شده و قطعا میزان موفقیت‌آمیز بودن جراحی نیز بیشتر خواهد بود.