پس از بررسی مسئله ی پذیرش و اهمیت آن در روابط عاشقانه، به نظر می رسد بهتر است به یکی از اساسی ترین و شاخص ترین اصول صمیمیت یعنی طبقه بندی و مرحله بندی آن بپردازیم.

همانگونه که اشاره کردیم، رابطه ی عاشقانه همیشه با هوس شروع می شود. اما اگر بتوانیم این گرایش و جذابیت جنسی را در قالب صمیمیت مدیریت کنیم، آنگاه می توانیم رابطه را به یک سرانجام موفق برسانیم. وگرنه هوس و شیدایی، مقصدی را جز شکست عشقی و عاطفی بلد نیست.

اصول صمیمیت کدامند؟

با سایت روانشناسیویکی روان همراه باشید.

صمیمیت مراحل متفاوتی دارد که این مراحل باید به ترتیب و دقت درک شوند. یکی از مهمترین علل طلاق عاطفی در روابط زناشویی عدم رعایت ترتیب این مراحل می باشد.

افرادی که به علت عدم کنترل شهوت و یا تناقضات فرهنگی نمی توانند این مراحل را به درستی پشت سر بگذارند، در جایگاه نامناسبی وارد رابطه می شوند. بنابراین رابطه به شکل طبیعی جلو نمی رود و پس از مدتی به شکست منجر می شود.

مسئله ی صمیمیت یکی از ظرایف رابطه است که آشفتگی در سیستم و ریتم آن، قطعا رابطه را با شکست روبرو خواهد کرد

اگرچه بسیاری از افرادی که در رابطه ی عاشقانه با شکست روبرو می شوند به علل فرهنگی و یا اجتماعی نمی توانند طلاق بگیرند، اما این دلیل مناسبی برای رضایت زناشویی و یا رضایت از زندگی نیست.

این افراد معمولا پس از مدتی یا سرخورده و گوشه گیر می شوند و یا دست به شروع روابط پنهان غلط می زنند که سرنوشت همین رابطه را در بر خواهد داشت. ریشه ی اصلی مشکلات در رابطه خود افراد هستند.

وقتی افراد برای مشاوره زناشویی نزد بنده می آیند، اول از همه این نکته را برای آنها روشن می کنم که نقش خود را در رابطه پیدا کنند.

بسیاری از آنها در برابر این مسئله مقاومت شدید نشان می دهند. تا حدی که دیگر به جلسات مشاوره ادامه نمی دهند و یا همان جلسه را ترک می کنند.

اعتقاد این دسته از افراد اینست که مشاور ها و روانشناس ها انسانهای نادانی هستند که فقط حرفهای خودت را برای خودت تکرار می کنند.

شاید این مطلب را زیاد شنیده باشید که می گویند روانشناس ها خودشان دیوانه اند.

ریشه یابی این مسئله دقیقا همین جا است که چونکه روانشناس ها فرد را با واقعیت زندگی خود و نقش او در اشتباهات زندگی و روابطش روبرو می کنند، مورد حمله ی ذهن افرادی که پذیرای اشتباهات خود نیستند قرار می گیرند.

همیشه یادمان باشد اگر بتوانیم نقش خود را در نواقص روابط عاشقانه مان تعیین کنیم و اشتباهات مان را بپذیریم، آنگاه می توانیم قدمی جهت پیشرفت و بهبود روابط مان برداریم.

حضرت علی در اینباره می فرمایند: خوش به حال کسی که فکر کردن به عیبها و نقص های خودش، او را از فکر کردن به عیوب دیگران باز می دارد.

همچنین یادمان باشد به قول پرمود باترا، هرگاه انگشت اتهام مان را به سوی یک نفر دراز کردیم، سه انگشت دیگر ما به سوی خودمان اشاره دارد.